تفاوت‌هاي نسلي در نگرش نسبت به طلاق در ايران: كاربرد الگوي چندسطحي

تفاوت‌هاي نسلي در نگرش به طلاق مي‌تواند منبع تغييرات گسترده‌اي در ارزش‌هاي مرتبط با خانواده باشد. هدف مقالۀ حاضر، بررسي اين تفاوت‌ها بين نسل‌هاي مختلف و تغييرات آن در دو دهۀ گذشته است. به اين منظور داده‌هاي پيمايش ارزش‌هاي جهاني در سه موج چهارم، پنجم و هفتم با نمونۀ كل 6701 نفر كه به روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي گردآوري شده بودند، تجزيه‌وتحليل شدند. با توجه به اينكه هدف، بررسي تأثير ويژگي‌ نسل‌هاي مختلف در كنار ويژگي‌هاي فردي بود، در تحليل داده‌ها علاوه بر آمارهاي توصيفي، از تحليل‌هاي چندسطحي استفاده شد. نتايج نشان داد تفاوت‌هاي معناداري در نگرش نسل‌هاي مختلف به طلاق وجود دارد. نسل‌هاي جوان‌تر، در همۀ سنين، نگرش مثبت‌تري به طلاق دارند. نتايج همچنين بيان‌كنندۀ تغييرات نسلي در نگرش به طلاق است؛ به‌طوري كه در طول زمان، همواره در موافقت با طلاق تغيير كرده است. اين موضوع بين همۀ نسل‌ها صدق مي‌كند. نتايج الگو‌هاي چندسطحي نشان داد هرچند بخشي از تفاوت‌هاي موجود در نگرش افراد به طلاق، در ويژگي‌هاي فردي آنها ريشه دارد، ويژگي‌هاي نسل‌ها دربارۀ تحصيلات دانشگاهي، ارزش‌هاي سكولار، برابري جنسيتي و ارزش‌هاي مدرن خانواده بر نگرش آنان به طلاق تأثير مي‌گذارد. با ادامۀ روند جايگزيني نسلي و نيز شتابي كه در پديده‌هايي همچون شهرنشيني، جهاني‌شدن فرهنگي، گسترش آموزش، توسعۀ فناوري‌هاي جديد ارتباطي و اطلاعاتي، گسترش رسانه‌هاي جمعي و شبكه‌هاي اجتماعي وجود دارد، بايد انتظار داشت روند روبه‌رشد نگرش مثبت به طلاق همچنان تداوم يابد.