مطالعه امكان تحقق رضايت زناشويي در جامعه فردگرا مورد مطالعه: شهر بجنورد

با تأثيرگرفتن از تحولات شتابان و رواج فردگرايي كه در جوامع مدرن رخ داده است، رضايت زناشويي به‌منزلۀ يكي از شاخص‌‌هاي كيفيت ازدواج دچار تحول شده است؛ به عبارتي، قرارگرفتن در معرض عقايد فردگرايانه، الگوهاي زناشويي را تغيير داده است؛ ازاين‌رو، هدف از پژوهش حاضر، پيش‌‌بيني رضايت از زناشويي براساس ميزان فردگرايي و صميميت و روش انجام آن از نوع همبستگي و پيمايش است. جامعۀ آماري پژوهش شامل زنان و مردان متأهل بالاي 18 سال ساكن در شهر بجنورد در سال 1399 است. با استفاده از سمپل پاور، تعداد نمونه 957 نفر انتخاب شد. روش نمونه‌‌گيري خوشه‌‌اي چندمرحله‌‌اي است. نتايج حاصل از آمارۀ پيرسون نشان مي‌‌دهد بين فردگرايي و صميميت با رضايت از زناشويي رابطۀ معناداري وجود دارد. نتايج حاصل از رگرسيون چندمتغيره نشان مي‌‌دهد مجموعه متغيرهاي مستقل (فردگرايي و صميميت) 39 درصد واريانس متغير وابسته (رضايت از زناشويي) را تبيين مي‌‌كنند. همچنين نتايج حاصل از تحليل ايموس نشان مي‌‌دهد فردگرايي علاوه بر اثر مستقيم بر رضايت از زناشويي، ازطريق صميميت اثر غيرمستقيم نيز بر رضايت از زناشويي دارد. نتايج پژوهش برخلاف ديدگاه كساني كه معتقدند مدرنيته و پيامدهاي آن از قبيل فردگرايي سبب زوال و فروپاشي خانواده شده‌‌اند، نشان مي‌‌دهد خانواده به شيوۀ جديدي همچنان به زندگي خود ادامه مي‌‌دهد و مهم‌ترين نهاد اجتماعي جامعه محسوب مي‌‌شود.