تحليل سياست هاي كالبدي و اقتصادي بازآفريني شهري مسكن مبنا، مورد مطالعه محله جفره ماهيني شهر بوشهر

شهر در فرآيند طبيعي رشد خود به دليل ماهيت اجتماعي كه دارد به مرور، كارايي خود را در ارتباط با شرايط جديد از دست مي دهد. بافت ناكارآمد، معضلي است كه اكثر شهرها، به خصوص شهرهاي تاريخي و با قدمت با آن مواجه هستند. يكي از مشكلات اصلي كه بافت ناكارآمد براي شهر ايجاد مي كند، مشكلات مربوط به مسكن است. بازآفريني شهري به عنوان رويكردي كارا در مقابله با فرسودگي شهري، مي تواند راه حلي مناسب براي تغيير و بهبود وضعيت شهر و زندگي ساكنان آن باشد. هدف اين تحقيق تحليل سياست هاي كالبدي و اقتصادي بازآفريني شهري مسكن مبنا در بافت هاي فرسوده شهري محله جفره ماهيني شهر بوشهر است. داده‌هاي آماري مورد نياز با استفاده از پرسشنامه گردآوري شده و جامعه آماري شامل شهروندان ساكن در محله جفره ماهيني شهر بوشهر و حجم نمونه 340 نفر مي باشد. براي تحليل در اين پژوهش از آزمون‌هاي تي تك نمونه اي، تحليل عاملي تاييدي و معادلات ساختاري استفاده شده است. در اين پژوهش، شاخص هاي مسكن در ابعاد كلي سياست بازآفريني شهري يعني اقتصادي و كالبدي شامل كمي اقتصادي، كيفي اقتصادي، مالي اقتصادي، كمي كالبدي، كيفي كالبدي و مالي كالبدي تحليل مي شوند. بارهاي عاملي بدست آمده براي تمامي شاخص ها در هر دو سياست در حالت تخمين بالاتر از استاندارد بود كه به معناي قابل قبولي است و همچنين در شرايط تخمين معناداري نيز وضعيت قابل قبول بود. پس از اجراي آزمون هاي مرتبط مشخص شد، در مدل بازآفريني شهري مسكن مبنا در محله جفره ماهيني، وضعيت كلي هر دو سياست و همچنين وضعيت كلي مدل، در شرايط نامطلوب قرار دارد.