تأثيرآموزش هدف گذاري بر خود تنظيمي و انگيزش تحصيلي در دانش آموزان نوجوان پسر شهر اصفهان

مقدمه و هدف: هدف پژوهش تأثير آموزش هدف‌گذاري بر خودتنظيمي و انگيزش تحصيلي در دانش آموزان نوجوان پسر شهر اصفهان بوده است. روش‌شناسي: جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان پسر پايه اول متوسطه شهر اصفهان بودند كه از ميان دانش آموزان متوسطه شهر اصفهان در سال 97 مراجعه كننده به موسسه سلامت انديشان مهر، به‌طور تصادفي ساده انتخاب شده و تعداد 40 نفر از دانش آموزان با خودتنظيمي پايين و انگيزش تحصيلي پايين انتخاب شدند كه از طريق پرسشنامه خودتنظيمي بوفارد و همكاران كه در سال ۱۹۹۵ طراحي و توسط كديور در سال ۱۳۸۰ در ايران هنجاريابي شده است و نيز مقياس انگيزش تحصيلي AMS (2009) شناسايي شدند و به‌صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل جايابي شدند. نوع پژوهش نيمه آزمايشي است. پس از انجام پيش آزمون گروه آزمايشي 8 جلسه آموزش هدف‌گذاري دريافت كرد ولي گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. براي بررسي تفاوت ميانگين‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) با استفاده از نرم‌افزارSPSS ويراست21تحليل شد يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش هدف‌گذاري بر خودتنظيمي و انگيزش تحصيلي در دانش آموزان نوجوان پسر شهر اصفهان تأثير معني‌داري داشته و باعث افزايش خودتنظيمي و افزايش انگيزش تحصيلي گرديده است.