تأثيرمراقبه شكرگزاري بر استرس ادراك شده ناشي از علائم وازوموتور زنان يائسه شهر تنكابن سال1397

مقدمه: علائم وازوموتور يائسگي از مسائل عمده كاهش كيفيت زندگي زنان است. هدف مطالعه حاضر تعيين تأثير مراقبه شكرگزاري بر استرس ادراك شده ناشي از علائم وازوموتو در زنان يائسه بود.  مواد و روش ها: مطالعه حاضر، نيمه تجربي و طرح آن پيش آزمونپس آزمون با دوره پيگيري (يك ماه بعد) بود. جامعه آماري، زنان 5545 سال شهر تنكابن بودند كه يائسگي طبيعي و علائم وازوموتور (گرگرفتگي و عرق شبانه) داشته و در سال 1397 در مراكز بهداشتيدرماني داراي پرونده بودند. مشاركت كنندگان به روش در دسترس از زنان حائز شرايط و پس از اخذ رضايت آگاهانه، انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش در برنامه 8 هفته آموزش مراقبه شكرگزاري بر اساس دستورالعمل مراقبه گرينبرگ (2010) و برنامه شكرگزاري اسلامي اصفهانيان و همكاران (2016) وارد شد و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه استرس ادراك شده كوهن (1983) بود. داده ها به روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تحليل شدند.  يافته ها: بين دو گروه آزمايش و كنترل از نظر ميانگين استرس ادراك شده تفاوت معني داري ديده شد (P 0/05) كه اين اختلاف تا مرحله پيگيري پايدار بود (گروه مراقبه شكرگزاري3.46±21.47و گروه كنترل 7.46±34.47).  نتيجه گيري: مراقبه شكرگزاري روشي متناسب با فرهنگ زنان ايراني بوده و در كاهش استرس ادراك شده آنان در زمان يائسگي قابل استفاده است.