مقايسه اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خود ناتوان‌سازي دانش آموزان دختر كمرو

مقدمه: دانش‍آموزان كمرو ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﻳـﺎ ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺧﻮدارزﻳـﺎﺑﻲ در ﻣﻮاﺟﻬـﻪ ﺑـﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ در موقعيت‌هايي كه ممكن است مورد ارزيابي واقع شوند، از راهبرد ﺧﻮد ناتوان‌سازي استفاده مي‌كنند كه اين امر لزوم ارائه مداخلات روان‌شناختي به اين دسته از افراد را ضروري مي‌نمايد. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خود ناتوان‌سازي دانش‍آموزان دختر كمرو انجام شد. مواد و روش‌ها: جامعه آماري اين پژوهش نيمه آزمايشي دربرگيرنده كليه دانش‍آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبريز در سال تحصيلي 1399-1398 بود كه تعداد 45 دانش‌آموز كمرو به وسيله نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‍اي و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (15 نفر در هر گروه) جايگزين شدند. گروه‍ها پرسشنامه خود ناتوان‍سازيJones  و Rudwalt (1982) را به عنوان پيش آزمون و پس‍آزمون تكميل كردند. آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (هر كدام هشت جلسه، هفته‌اي دو جلسه) در گروه‌هاي آزمايش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيره و تك‍متغيره تحليل شدند. يافته‌ها: هر دو آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خود ناتوان‌سازي تأثير معني داري داشتند (P 0.001)، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد نسبت به مهارت‌هاي مثبت انديشي بر كاهش خود ناتوان‌سازي تأثير بيشتري داشت (P 0.001). نتيجه‌گيري: با توجه به برتري كارآيي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش خود ناتوان‌سازي دانش‍آموزان دختر كمرو استفاده از ‌اين روش درماني توصيه مي‌شود.