دين و دولت:بايسته‌‌هاي الگوي مردم‌سالاري ديني در دولت‌‌سازي

هدف پژوهش حاضر بررسي بايسته‌‌هاي الگوي مردم‌سالاري ديني در دولت‌‌سازي مي‌باشد و اين مدعا را دنبال مي‌كند كه عدم تحقق دولت‌ اسلامي ‌مردم‌سالار، مهم‌ترين كاستي نظام اسلامي در تحقق ‌بخشيدن به نظم سياسي مبتني‌ بر دين بوده است. اين پژوهش با بهره‌گيري از روش‌شناسي «كاركردگرايي»، روش «اِسنادي» و راهبرد نگارش «تحليل فرآيند» انجام شده و نتايج نشان داد كه عدم تحقق دولت‌ اسلامي ‌مردم‌سالار، در عدم كفايت ملاك‌هاي اسلامي در سه عنصر «كارشناسان و كارگزاران»، «نظامات و ساختارها» و «علوم انساني پشتيبان» ريشه دارد. نتايج حاصله از اين پژوهش را مي‌توان در طراحي الگوي اسلامي ايراني پيشرفت و تعيين اولويت‌‌هاي دولت‌‌سازي در جمهوري اسلامي به‌كار گرفت.