مباني انسان‌شناسانه آزادي در قرآن كريم؛ مبتني بر آراء علامه طباطبائي

هدف پژوهش حاضر بررسي منشاء حقيقي اعتبارهاي آزادي و هستي انسان در قرآن است. در اين راستا مبتني بر روش تفسيري قرآن به قرآن و با تكيه بر تبييني كه علامه طباطبائي از انسان ارائه مي‌دهند، دستيابي به منشاء اعتبارهاي آزادي بررسي گرديده و به پيروي از علامه طباطبائي ماجراي هبوط، محور روايت انسان قرار گرفت. نتايج نشان داد كه انسان به واسطه بُعد روحاني خود، كه از سنخ اسماء و خزائن الهي است، خليفه خداوند بر تمام هستي معرفي شده و همين بُعد انساني در عالم ذر به فقر ذاتي خويش آگاهي يافته و درك مي‌كند كه در هيچ يك از شئوني كه به واسطه خلافت خداوند بر هستي دارا است، مستقل از خداوند متعال نيست. خليفه به تبعيت از مستخلِف، خويشتن را داراي حق اعمال اراده آزاد و حاكميت مطلق و حق اعمال تصرف عام مي‌يابد. موجودي كه داراي چنين حقي است، يعني داراي آزادي مي‌باشد، البته نه به وجه استقلالي.