تأثير تمرين هوازي همراه با مصرف زنجبيل بر سطوح پلاسمايي آديپوكاين گليپيكان-4 و هپاتوكاين فتوئين-A موش‌هاي صحرايي مبتلا به كبد چرب غير الكلي

سابقه و هدف: كبد چرب يكي از بيماري هاي شايع در نتيجه چاقي و اضافه وزن است و اخيراً توجه زيادي به نقش گياهان دارويي در درمان آن معطوف شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرين هوازي همراه با مصرف زنجبيل بر آديپوكاين گليپيكان4 و هپاتوكاين فتوئينA موش هاي مبتلا به كبد چرب غير الكلي بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع تجربي است. 40 موش صحرايي كه با استفاده از رژيم غذايي پر چرب به كبد چرب غير الكلي مبتلا شدند، به طور تصادفي به چهار گروه كنترل، زنجبيل، تمرين هوازي و تمرين هوازي+زنجبيل تقسيم شدند، تمرينات به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. فعاليت بدني به صورت تمرين هوازي با استفاده از كارسنج نوارگردان در جوندگان با سرعت 20 تا 25 متر در دقيقه معادل 60 تا 65% بيشينه اكسيژن مصرفي انجام شد. تمرين به مدت 60 دقيقه در روز انجام شد و هر هفته بر سرعت تردميل افزوده شد. مصرف زنجبيل با دوز 100 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن به صورت روزانه (يك بار در روز در ساعت 8 صبح) بود. يافته‌ها‌: نتايج نشان داد تمرين منجر به افزايش معني‌دار گليپيكان4 شد (0.001=P)، اما اثر زنجبيل (0.64=P) و تمرين + زنجبيل معني‌دار نبود (0.95=P). همچنين، تمرين منجر به كاهش معني‌دار فتوئينA شد (0.001=P)، اما اثر زنجبيل (0.12=P) و تمرين + زنجبيل معني‌دار نبود (0.69=P). نتيجه گيري: احتمالاً تمرين هوازي منجر به بهبود بيماري كبد چرب غير الكلي از راه بهبود سيگنالينگ انسولين، از طريق افزايش گليپيكان4 و كاهش فتوئينA مي شود.