ارزيابي ريسك ذرات معلق با استفاده از تكنيك EFMEA و روش TOPSISدر منطقه 9 شهرداري تهران

زمينه و هدف: اهميت استنشاق هواي پاك روزبه‌روز نمود بارزتري پيدا ميكند. در هواي آزاد تعدادي از آلاينده‌ها به‌عنوان آلاينده‌هاي معيار در نظر گرفته‌شده‌اند، كه يكي از اين آلاينده‌ها ذرات معلق است. هدف از اين مطالعه تعيين جنبه‌هاي محيط زيستي ذرات معلق در منطقه 9 شهرداري تهران مي‌باشد. روش بررسي: در اين تحقيق ابتدا با مراجعه به شهرداري منطقه 9 و دريافت اطلاعات منطقه، فعاليت‌هاي شاخص توليدكننده ذرات معلق شناسايي شد. ريسك‌هاي بالقوه  آسيب‌رسان ناشي از اين فعاليت‌ها شناسايي و با توجه احتمال وقوع، گستره آلودگي، قدرت تشخيص و شدت اثر  بر محيط‌زيست طبقه‌بندي گرديدند. يافته‌ها: 7 فعاليت شناسايي و براي هر فعاليت 17 پيامد محيط زيستي از تكنيك EFMEA شناسايي شد. از 17 ريسك شناسايي‌شده 4 ريسك به ترتيب شامل بيماري‌هاي ريوي، بيماري‌هاي قلبي، بيماري‌هاي گوارشي و بيماري‌هاي پوستي داراي بيشترين شدت اثر بوده و رتبه‌هاي اول تا چهارم را به خود اختصاص داده‌اند و 2 ريسك سوانح رانندگي و مخدوش شدن علائم راهنمايي و رانندگي داراي كمترين شدت اثر مي‌باشند و در رتبه‌هاي شانزدهم و هفدهم رتبه‌بندي با روش TOPSIS قرار مي‌گيرند. بر اساس تكنيك EFMEA نيز بيماري‌هاي ريوي با عدد 524 و بيماري‌هاي قلبي با عدد 423 بيشترين عدد ريسك و مخدوش شدن علائم راهنمايي با عدد 50 و سوانح رانندگي با عدد ريسك 52 كمترين سطح ريسك را به خود اختصاص داده‌اند. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به ارزيابي ريسك در اين تحقيق، مشخص گرديد2ريسك بيماري‌هاي ريوي و بيماري‌هاي قلبي داراي بيشترين تأثير بر روي سلامت عمومي افراد منطقه مي‌باشند و با انجام يك رشته از اقدامات كنترلي مي‌توان ريسك‌هاي زيست‌محيطي منطقه را كاهش داد.