بررسي نقش پوشش فضاي سبز شهري بر روند تغييرات دماي سطح محيط هاي شهري (مطالعه موردي: شهر ساري)

زمينه و هدف: از جمله روش هاي نوين محاسبه جزيره حرارتي شهري و نقش كاربري هاي مختلف، استفاده از علم سنجش‌ازدور و تصاوير ماهواره اي است كه با استفاده از تشعشع مادون‌قرمز حرارتي و كاربرد مدل‌هاي فيزيكي جهت محاسبه مقدار دماي سطح زمين در نواحي وسيعي انجام مي گيرد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي الگوي پراكنش دماي سطحي زمين و رابطه آن با ويژگي هاي خرده اقليم فضاي سبز شهري و پوشش گياهي در محدوده چهار گانه (مناطق 1،2،3 و منطقه مركزي )شهزك ر ساري به بررسي و مقايسه  تغييرات حرارتي مي پردازد. روش بررسي: براي به دست آوردن جزاير حرارتي شهر از محاسبه راديانس، ضريب انعكاس و دماي درخشندگي تصاوير در محيط ENVI و تحليل و پردازش نرم افزار GIS استفاده شده است. داده هاي مورد استفاده شامل تصاوير ماهواره‌اي TIRS,OLIسنجنده لندست 7 و 8 درسه برهه زماني 2009، 2013 و 2017 مي باشد يافته ها:نتايج حاصل از پردازش تصاوير ماهواره‌اي نشان داده است كه 45 هكتار از پوشش سبز شهري در مدت 8 سال تغيير كاربري داده شده است.همچنين بر مبناي محاسبه دماي سطح زمين در طول دوره آماري در وضعيت كمينه و بيشينه طي سالهاي 2009 تا 2017 روند صعودي داشته كه اين افزايش دمايي در مناطقي از شهر كه از فضاي سبز بيشتري برخوردار بوده كمتر ديده شده است. بحث و نتيجه گيري:نتايج حاكي از آن است كه منطقه مركزي شهر كه از لحاظ پوشش و پراكندگي فضاي سبز نسبت به ديگر مناطق شهر نامناسبتر است؛ گرمتر مي باشد.مكان يابي مناسب جهت احداث فضاهاي سبز شهري در اين مناطق در سال هاي آينده مي تواند نقش تعديل كننده اي در دماي سطح شهر  ايفا نمايد.