مقايسه و تحليل اثرگذاري شاخص‌هاي توسعه مالي بر انتشار دي اكسيد كربن در دوران رونق و ركود اقتصادي ايران

زمينه و هدف: اقتصاددانان توسعه مالي را به عنوان يك عامل مهم تأثير گذار بر ترجيحات زيست محيطي مورد توجه قرار داده اند كه با توجه به سيكل هاي تجاري متفاوت عمل مي كند. در اين مقاله با استفاده از روش سري زماني (ARDL) رابطه شاخص هاي توسعه مالي بر انتشار دي اكسيد كربن در دوره هاي مختلف رونق و ركود اقتصادي مورد بررسي قرار گرفته است.  روش بررسي: دوره هاي تجاري اقتصاد ايران با استفاده از مدل ماركوفسوئيچيگ استخراج شده و سپس در چارچوب الگوي خودبازگشتي با وقفه هاي توزيعي(ARDL)، تاثيرات دوران ركود و رونق در رابطه با توسعه مالي بر كيفيت محيط زيست در بازه زماني 13941349 مورد بررسي قرار گرفته است. يافته ها: نتايج پژوهش نشان مي دهد، نقدينگي(شاخص ژرفاي مالي)، در شرايط رونق و ركود اقتصاد، منجر به كاهش آلودگي زيست محيطي در كشور شده است. تسهيلات اعطايي به بخش خصوصي (شاخص كارايي توسعه مالي) در رونق تاثير مثبت و معنادار بر محيط زيست دارد اما در ركود اثر معناداري بر آلودگي محيط زيست ندارد. نهايتا قدرت اعتباري بانكها (شاخص بنياني توسعه مالي) در شرايط رونق، آلودگي را افزايش اما در شرايط ركودي باعث كاهش آلودگي زيست محيطي شده است. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اثرات متفاوت شاخص هاي توسعه مالي بر انتشار دي اكسيد كربن در  شرايط رونق و ركود اقتصادي، در نهايت با توجه به اين شاخص ها  و همچنين تلاش كشورهاي جهان در جهت كاهش آلودگي زيست محيطي و نتايج حاصل از پژوهش، شاخص ژرفاي مالي (نقدينگي) در همه ادوار تجاري موجب كاهش آلودگي شده است پس بهتر است دولتها با توجه بيشتر به اين شاخص و استفاده از فرصت نقدينگي در كشور صنايع آلاينده را به سمت صنايع با كيفيت بالاتر و آلايندگي كمتر سوق دهد.