اجرت‌المثل كار زوجه در حقوق افغانستان و ميزان كارايي قوانين جهت دستيابي به آن

اجرت‌المثلِ كارهاي زوجه در منزل، به‌عنوان يكي از حقوق مالي وي در قوانين افغانستان به رسميت شناخته شده و طبق شرايط خاصي قابل مطالبه است. اين پژوهش با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي مفهوم، مباني حقوقي، شرايط و ضمانت‌اجراهاي اجرت‌المثل زوجه در منزل مي‌پردازد و نتيجه مي‌گيرد كه برخي از شرايط آن، مانند شرطِ «دستور» زوج و «عدمِ قصد تبرع»، به نحوي‌اند كه اِثبات آن با توجه به ويژگي‌هاي خاصِ زندگي مشترك، با دشواري‌هاي زيادي مواجه است و عملاً منجربه محروميت زنان از اين حق مي‌شود كه جهت ايجاد سهولت در اين خصوص، پيشنهاد جايگزين نيز ارائه شده است. افزون‌بر اين، براساس قانون « احوال شخصيه‌ اهل تشيع»، اجرت‌المثل از حيث زماني، فقط «بعد» از طلاق يا فوت زوج قابل مطالبه دانسته شده است؛ درحالي‌كه اين محدوديت با قواعد و مبانيِ فقهي و حقوقي قابل دفاع و پشتيباني نيست و نيازمند بازنگري و اصلاح به‌ نظر مي‌رسد.