بررسي فقهي نظريه‌ طلاق قضايي درصورت عدم رعايت حق مواقعه‌ زوجه

دراثر نكاح دائم، رابطۀ زوجيت بين زن و شوهر ايجاد مي‏گردد و تكاليف و حقوقى براى هريك نسبت‌به‌ ديگرى به وجود مى‌آيد. دسته‏اي از اين حقوق مربوط به زوجه است كه زوج موظّف به انجام آنهاست؛ ازجمله‌ اين حقوق مواقعه است. فقها بر اين عقيده‏اند كه زوج نبايد بيشتر از چهار ماه، مواقعه با همسر خود را ترك كند. سؤالي كه مطرح مي‏شود اين است كه اگر مواقعه حق زن محسوب مي‏شود، چه ضمانت‌اجرايي براي آن در نظر گرفته شده است و اگر مرد اين حق زوجه را رعايت نكند، آيا زن حق دادخواهي دارد يا بر اين ظلمِ مرد، بايد صبر كند تا چراغ عمرش خاموش شود. در اين مقاله، با استناد به دلايل فقهى معتبر به اثبات اين امر پرداختيم كه درصورت تخلف زوج از اداي اين حق يا عجز و ناتوانيِ او، مانند موردي كه زوج دچار عيوبي ازقبيل عنن طاري شده باشد و نتواند از حق فسخ استفاده كند، قاضي مي‏تواند به درخواست زوجه، حكم به الزام زوج به طلاق دهد و درصورت ميسر نشدن، خود قاضي طلاق را جاري مي‎كند. اثبات اين موضوع هدف اساسى اين پژوهش است.