رويكردي بر حق تعلم كودك توسط والدين در قوانين داخلي و اسناد بين المللي

حق بر آموزش كودك، از حقوق فرديوي و از جمله حقوق اجتماعي براي داشتن جامعه‌ سالم است.در جامعه‌ كنوني، اجراي اين حق بر عهده‌ نهادهاي رسمي مانند دولت و نهادهاي غير رسمي مانند خانواده است. طبق اسناد بين‌المللي، خانواده با توجه به نقش اساسي خود كه در تعليم و تربيت كودك دارد، در تضمين اجراي اين حق نسبت به دولت در اولويت قرار دارد. در تحقيق حاضر به روش توصيفي_تحليلي در پي پاسخ به اين سوال هستيم كه دامنه نقش والدين در تعليم و آموزش كودك چه موضوعات و ابعادي را در بر مي‌گيرد. تبيين اين مسأله، نگارندگان را به اين نتيجه رهنمون ساخته است كه با نظر به اين كه كودك بيشترين ارتباط عاطفي، رواني، شخصيتي و ... را با خانواده خود برقرار مي‌كند؛ نه تنها بايد تدابيري انديشيده شود كه خانواده كانون تعالي و رشد وي باشد، بلكه دولت نيز بايد بيش از هر چيز تأمين سلامت خانواده را در اولويت برنامه اجرايي خود قرار دهد تا كودكان به عنوان نيروي انساني آينده كشور بتوانند تمام نيازهاي خود را ابتدا در خانواده‌اي سالم و سپس در جامعه‌اي متعالي رفع كنند.