برنامه درسي خودآفرين در عصر شيوع جهاني كوويد- 19 و كرونازيستي

هم‌ زمان با شيوع ويروس كوويد-19 و بيماري كرونا، حوزه هاي مختلفي از جمله آموزش تحت تأثير قرار گرفتند. دغدغه ادامه جريان آموزش در چنين شرايطي به همراه احتمال مزمن شدن يا تأثيرات آن در دوران پسا كرونا دو نظام عمده آموزشي كشور در آموزش و پرورش و آموزش عالي را بر آن داشت تا به ادامه كار در بستر فضاي مجازي و نرم افزاري بپردازند. در اين مقاله، رويكرد متداول با نظر به ويژگي هاي آن نشان داده شده است كه اين ويژگي‌ها عبارتند از؛ بخشي‌نگر، استاندارد شده، متمركز، رشته اي، از پيش تدوين‌ شده، مبتني بر روابط خطي و ثابت شكل‌‌دهنده ماهيتي براي برنامه درسي با عنوان «برنامه درسي مرداب» كه ياراي مواجهه با شرايط غير منتظره را ندارد. در ادامه، به زمينه هاي مربوط به دشواري هاي برنامه درسي كنوني از قبيل عدم توجه به موقعيت، پيچيدگي، خلق الساعه گي، آشوبناكي، مركزگريزي و شبكه اي در كنار مسائلي از قبيل شرايط و زير ساخت هاي ضعيف يا نا كافي، مهارت هاي نابسنده افراد براي اقدام در چنين شرايطي، مسئله دسترسي به وسايل مورد نياز از قبيل ابزارها، اينترنت و محدوديت هاي ناظر بر فضاي مجازي و رسانه ها پرداخته‌ است. در پايان، با نظر به مفروضه‌هاي عصب ‌پديدارشناسي، برنامه درسي خودآفرين به‌ مثابه رويكردي تمام‌نگار و متناسب با استلزام هاي جهان پيچيده، نامتعين، شبكه اي و تراپيوسته براي مواجهه با مسائل آموزشي مرتبط در دوره كرونازيستي ارائه ‌شده است.