اثر تمرينات دايره‌اي با شدت بالا در تعادل و فعاليت روزمره زندگي كودكان مبتلا به فلج مغزي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: فلج مغزي ديپلژي اسپاستيك يك اختلال حركتي با منشأ آسيب مغزي قبل، حين يا بلافاصله پس از تولد است. تمرينات ورزشي نقش به سزايي در بهبود حركتي دارد اين مطالعه به منظور تعيين اثر تمرينات دايره‌اي با شدت بالا در تعادل و فعاليت روزمره زندگي كودكان مبتلا به فلج مغزي انجام شد. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني 34 كودك مبتلا به فلج مغزي به صورت تصادفي در دو گروه 17 نفري شامل گروه كار درماني (گروه كنترل) و گروه تمرين دايره‌اي توام با كاردرماني (گروه مداخله) تقسيم شدند. از ابزارهاي سنجش تعادل برگ و مقياس سنجش فعاليت‌ها در كودكان به ترتيب براي ارزيابي تغييرات تعادل و فعاليت روزمره زندگي قبل و بعد از 12 هفته تمرين استفاده شد. تمرينات دايره‌اي با شدت بالا كه 3 دور و هر دور متشكل از 6 ايستگاه 30 ثانيه‌اي و وقفه 30 ثانيه‌اي بين ايستگاه‌ها بود كه هفته‌اي سه جلسه و به مدت 12 هفته انجام شد. كاردرماني يك جلسه در هفته انجام شد. يافته‌ها: ميزان تعادل و فعاليت‌هاي روزمره زندگي و اجزاي آن در گروه تمرين دايره‌اي توام با كاردرماني در مقايسه با گروه كنترل بهبود آماري معني‌داري نشان داد (P 0.05). نتيجه‌گيري: تمرينات دايره‌اي به همراه كاردرماني مي‌تواند موجب بهبود بيشتر در فعاليت روزمره زندگي و تعادل در كودكان فلج مغزي ديپلژي اسپاستيك در مقايسه با كاردرماني شود.