بررسي رابطه ميان احساس نا امني اجتماعي و مسئوليت گريزي شهروندي

زمينه و هدف: حس تعهد و مسئوليت يكي از شروط لازم براي تحقق شهروندي است، همچنان كه در برابر حق شهروندي، تكليف و وظيفه اي براي شهروند وجود دارد، متاسفانه با گذري در جامعه و مشاهده رفتارهاي شهروندان در انجام وظايف شهروندي با مسئله روبه رشد مسئوليت گريزي مواجه مي شويم، به‌طوري كه به دور زدن، زرنگ بودن و شانه خالي كردن نسبت به وظايف محوله نيز تعبير مي شود. اين موضوع به‌ويژه در حوادث انسان ساز، مسائل شهري، مشاركت شهروندان، توسعه اجتماعي و مديريت شهري از اهميت به‌سزايي برخورداراست. مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه بين ميزان احساس ناامني اجتماعي و مسئوليت گريزي شهروندي در بين شهروندان تهراني در سال 1399 انجام گرفته است. روش تحقيق: پيمايش و جمع آوري داده ها با تكنيك پرسشنامه ساخت يافته و به روش نمونه گيري خوشه اي در بين شهروندان تهراني بالاي 18 انجام پذيرفته است. حجم نمونه آماري با استفاده از فرمول نمونه گيري كوكران 384 برآورد گرديد، البته با توجه به شرايط پاندميك ويروس كرونا در زمان انجام تحقيق و محدوديت هاي موجود با 356 پرسشنامه داده ها جمع آوري و تحليل در نرم افزار SPSS انجام پذيرفته است. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي توصيفي نشان داد كه ميزان مسئوليت گريزي شهروندي در بين پاسخگويان، از حد متوسط بالاتر است. همچنين ميزان احساس ناامني اجتماعي از سطح متوسط بالاتر گزارش شد. رابطه بين ميزان احساس ناامني اجتماعي، آگاهي شهروندي و تحصيلات با ميزان مسئوليت گريزي شهروندي معنا دار است. نتايج: مدل مسير تحقيق نشان مي دهد كه احساس ناامني اجتماعي (با ضريب 20%)، ميزان آگاهي شهروندي(با ضريب 24 %) و تحصيلات (با ضريب  23/0%) از عوامل تأثيرگذار بر ميزان مسئوليت گريزي شهروندي است.