هويت در شعر معاصر تاجيكستان

Identity in Contemporary Tajik Poetry

زبان شيرين فارسي ريشه در اعماق تاريخ كهن سال ايران دارد. اين زبان همانند سلاحي بسيار موثر توانسته است، فرهنگ غني و پربار مردم ايران را در برابر حواد و آسيب هاي مخرب روزگار، محفوظ بدارد. اكنون با استقلال كشور تاجيكستان، بار ديگر قدرت عظيم خود را در مبارزه با هجوم زبان هاي بيگانه، نشان داده، و توانسته است، در بر روي ورود شعر و ادبيات بيگانه ببندد و در برابر زبان كهن سال فارسي كه مي رفت، تا به كلّي از آن خطه رخت بربندد و زبان بيگانه اي جانشينش شود، آغوش بگشايد و مسير تازه اي در پيشگيرد. اينك پس از سال ها كوشش و مبارزه براي به تصويب رساندن زبان فارسي و استقلال اين كشور مستقل، در آثار شاعران و نويسندگان اين ديار به روشني، عشق به ميرا گذشتگان، يعني فرهنگ پربار اسلامي و زبان و ادبيات فارسي مشاهده مي شود، در اين مقاله كوشش شدهاست، تا با روش توصيفي تحليلي، محتواي آثار – شاعران معاصر تاجيكستان مورد بررسي قرارگيرد.

The sweet Persian language has its roots in the depths of history, which is the year of Iran. This language is very effective as a weapon, to protect the rich and rich culture of the Iranian people against the destructive events and damages of the time. Now, with the independence of Tajikistan, it has once again shown its strength in fighting foreign language invasion, and has been able to block the entry of foreign slogans and literature, and against the old Persian language, which is free, to a class from that region. Take off your clothes, and be replaced by a foreign language of control, embrace, and take a new path. After years of efforts and struggle to adopt the Persian language and the independence of this independent country, in the works of poets and writers of this method, love for the heritage of the past, ie Islamic culture and Persian language and literature have been clearly observed in this article. The works of contemporary Tajik poets are examined in a descriptive-analytical way.