واكاوي منشأ حق هاي اعتباري در فقه و حقوق

Investigating the origin of credit rights in jurisprudence and law

مسأله حق، يكي از مسايل بنيادين زندگي اجتماعي بشر است. انسان ها مدعي حق هاي مختلف بوده تا به وسيله آن به منافع و اهداف خود برسند. حق هايي كه برخي از آنها طبيعي و تكويني هستند و برخي ديگر، اعتباري. قطع نظر از حق هاي تكويني، اغلب حق هايي كه بشر واجد آنها است و در فقه و حقوق نيز به صورت ويژه مطرح است، حق هاي اعتباري است. يكي از مباحث جدي در فلسفه حقوق و سياست، بررسي منشأ حق هاي اعتباري است كه منشأ و سرچشمه حق‌هاي اعتباري چيست و اساساً چه موجودي مي تواند حق هاي اعتباري را جعل كند. نوشتار حاضر در صدد بررسي مهمترين ديدگاه ها درباره منشأ حق هاي اعتباري و تبيين ديدگاه برگزيده در اين رابطه است. در اين پژوهش، چهار منشأ يعني خداوند، قانون موضوعه، قرارداد و عرف مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت اين نتيجه بدست آمده كه خداوند، منشأ حق هاي اعتباري در فقه، حقوق و سياست است.

The issue of right is one of the fundamental issues of human social life. Human beings claim different rights to achieve their interests and goals. Rights, some of which are natural and developmental and some of which are credit. Irrespective of developmental rights, most of the rights that human beings have, which are especially discussed in jurisprudence and law, are credit rights. One of the serious issues in the philosophy of law and politics is the study of the origin of credit rights, what is the origin of credit rights and basically what inventory can forge credit rights. The present article seeks to examine the most important views on the origin of credit rights and explain the preferred view in this regard. In this study, four sources, namely God, subject law, contract and custom, have been examined and finally it has been concluded that God is the source of credit rights in jurisprudence, law and politics.