بررسي همگرايي شدت انرژي در صنايع كارخانه‌اي ايران

Investigating Energy Intensity Convergence in the Iranian Manufacturing Industries

نگراني‌هاي موجود در زمينه آلودگي هوا و تغيير اقليم و توسعه پايدار، پايان‌پذير بودن سوخت‌هاي فسيلي و قيمت بالاي آنها ضرورت بحث در مورد پويايي شدت انرژي را ايجاب مي‌كند. امروزه همگرايي شدت انرژي به عنوان يك ابزار براي سياست گذاري و بررسي پويايي‌هاي شدت انرژي استفاده مي‌شود. بررسي همگرايي شدت انرژي در بين زيربخش‌هاي صنعت براي ارزيابي اينكه آيا سرريز دانش بين زيربخش‌هاي صنايع وجود دارد و همچنين آيا سياست‌هاي دولت در جهت كاهش شدت انرژي كارا بوده، مناسب است. هدف از اين پژوهش بررسي همگرايي شدت انرژي در صنايع كارخانه‌اي ايران مي‌باشد. براي بررسي همگرايي شدت انرژي از داده‌هاي صنايع نه‌گانه طي دوره زماني 1374 تا 1394 و تكنيك گشتاور تعميم يافته در داده‌هاي تابلويي استفاده شده است. نتايج حاصل از برآورد مدل نشان مي‌دهد كه همگرايي شدت انرژي در صنايع كارخانه‌اي ايران وجود دارد.

Air pollution concerns, climate change, and sustainable development necessitate the discussion of the dynamics of energy intensity. Nowadays, energy convergence is widely used as a tool for considering the dynamics of energy intensity. The energy intensity convergence in manufacturing industries is suitable to assess whether there is a knowledge spillover between manufacturing industries and whether government policies have been effective for reducing energy intensity in manufacturing industries. The purpose of the study is to examine energy intensity convergence in Iranian manufacturing industries. To do that, we collected data from nine manufacturing industries from 1995 to 2015 and employed the generalized method of moments in panel data (GMM) technique. The results of the model estimation show that there is convergence of energy intensity in the manufacturing industries.