پديد آورندگان :
جعفري، شهامت دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه علوم اجتماعي، خلخال، ايران , عابديني، صمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه علوم اجتماعي، خلخال، ايران , رسول زاده اقدم، صمد دانشگاه شهيد مدني آذربايجان
كليدواژه :
شاخص‌هاي امنيت اجتماعي , هويت اجتماعي , اعتماد اجتماعي , اعتماد نهادي , مداراي اجتماعي , رفتار مدني , مشاركت اجتماعي و طبقه اجتماعي
چكيده فارسي :
اين پژوهش با هدف بررسي ميزان اثرگذاري متغيرهاي اجتماعي بر شاخص‌هاي امنيت اجتماعي (مقايسه تطبيقي بين كشورهاي ايران و تركيه) انجام گرفته است. اين تحقيق از نوع توصيفي؛ از نظر روش اجرا، استقرايي و از نظر زماني از نوع مقطعي است. مطالعه حاضر به شيوۀ اسنادي و تحليل ثانويه و با استفاده از رگرسيون ساده و چندگانه و در جامعۀ آماري شامل كشورهاي ايران و تركيه انجام شد و داده‌هاي آن از يك بانك اطلاعات دادهاي، شامل داده‌هاي پيمايش ارزش‌هاي جهاني (WVS) در فاصله 2000 تا 2020 جمع‌آوري شد. با توجه به اينكه داده‌ها از سال 2010ـ2016 در سايت بارگذاري نشده و قابل دسترس نيستند، داده‌هاي بازه زماني مذكور براي عنوان تحليل انتخاب نشدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه است كه در اين پژوهش، يك نوع پرسشنامه بر اساس مقياس ليكرت تدوين شد. نتايج نشان دادكه ميزان امنيت اجتماعي در كشورهاي ايران و تركيه تفاوت معناداري ندارد (p>0.05 ) و ميانگين امنيت اجتماعي نيز براي هر دو كشور نزديك به هم است. همچنين مؤلفه‌هاي مشاركت اجتماعي (p <0.05 ، t=44.72، 0.25= β)، رفتار مدني (p <0.05 ، 40.88 t=، 0.22= β)، اعتماد اجتماعي (p <0.05 ، 33.13 t=، 0.21= β)، مداراي اجتماعي (p <0.05 ، 27t=، 0.19= β) و هويت اجتماعي (p <0.05 ، 23.36 t=، 0.17= β) بيشترين تأثير را در شاخص امنيت اجتماعي ايران دارند. در كشور تركيه نيز مؤلفه‌هاي طبقه اجتماعي (p <0.05 ، t=26.93، 0.23= β)، هويت اجتماعي (p <0.05 ، 22.07 t=، 0.20= β)، اعتماد نهادي (p <0.05 ، 22t=، 0.18= β) و رفتار مدني (p <0.05 ، 19.15t=، 0.16= β) بيشترين تأثير را در شاخص امنيت اجتماعي دارند. لازم به ذكر است كه مؤلفه مشاركت اجتماعي در تركيه غيرمعنادار بوده و بر شاخص امنيت اجتماعي اين كشور تأثير نداشته است.
چكيده لاتين :
The aim of this study was to investigate the effectiveness of social variables on social security indicators (comparative comparison between Iran and Turkey). This research is descriptive; it is inductive in terms of execution method and cross-sectional in terms of time. The present study was performed by documentary and secondary analysis using simple and multiple regression in a statistical population including Iran and Turkey and its data from a database, including Global Value Survey (WVS) data from 2000 to 2020 was collected. Due to the fact that the data from 2010-2016 have not been uploaded on the site and are not available, the data for the mentioned period have not been selected as the title of the analysis. The data collection tool is a questionnaire. In this study, a type of questionnaire was developed based on the Likert scale. The results showed that the level of social security in Iran and Turkey is not significantly different (p> 0.05) and the average social security for both countries is close to each other. Also components of social participation (p <0.05, t = 44.72, B = 0.25), civic behavior (p <0.05, t = 40.88, b = 0.22), social trust (p <0.05, t = 33.13, b = 0.21), social tolerance (p <0.05, t = 27, b = 0.19) and social identity (p <0.05, t = 23.36, β = 0.17) have the greatest impact on Iran's social security index. In Turkey, the components of social class (p <0.05, t = 26.93, β = 0.23), social identity (p <0.05, t = 22.07, β = 0.20), institutional trust (p <0.05, t = 22, β = 0.18) and civic behavior (p <0.05, t = 19.15, β = 0.16) have the greatest impact on the social security index. It should be noted that the component of social participation in Turkey is non-significant and has not affected the country's social security index.
