بررسي مفهوم مدينه ، قريه ، باديه و رستاق در آيات و روايات

فاقد عنوان لاتين

شهر به عنوان اقامت گاه يك جانشين انسان، ظرف تمدني محسوب مي ­شود. قرآن به سه نوع اقامت گاه انساني در قالب مدينه، قريه و باديه اشاره نموده است. در اين ميان واژه مدينه نسبت به قريه و مشتقات آن و باديه كه محل سكونت بود، بسامد مثبت تري دارد، بدين ترتيب، مدينه در قرآن در برابر دو سكونت گاه حضري، قروي و بدوي، قرار مي­گيرد. با توجه به بافت معيشتي نزول آيات، مدينه در برابر قريه و باديه است. با بررسي بيشتر در منابع روايي، در برخي روايات، واژه رستاق به اضداد شهر، اضافه مي­شود، اين روايات كه چندي پس از اتمام فتوحات صادر شده، ناظر به معيشت روستايي متكي بر كشاورزي است كه مانند آن، در جزيره العرب در زمان نزول وحي وجود نداشته است؛ ازاين رو، دربرابر رواياتي كه ترغيب به شهرنشيني دارند، مفهوم ديگري ساخته مي شود . اين پژوهش سعي دارد با روش آماري توصيفي، مفهوم مدينه و اضداد آن در قرآن و روايات را بررسي نمايد تا از آن طريق، تصويري از حسن و قبح سكونت گاه ها در انديشه اسلامي در قرون اوليه ارائه گردد.

فاقد چكيده لاتين