بررسي هستي و چيستي «هنر متعالي» از منظر حكمت متعاليه

از ويژگي‌هاي برجسته حكمت متعاليه، توجهي است كه به زيبايي در صنايع لطيفه دارد. ملاصدرا از منظر وجودشناسي به هنر و زيبايي‌شناسي هنري و ارتباط عشق و هنر و توانمندي‌هاي نهفته در هنر نگاه كرده و به ‌جزيياتي پرداخته كه در افق زيبايي‌شناسي قابل توجه و تأمل است. طبق مفروضات هستي شناختي و انسان شناختي ملاصدرا، انسان داراي عوالمي است و هنر به عنوان صنايع لطيفه انسان در اين عوالم رشد و نضج مي‌يابد. در‌ اين مقاله تلاش شده است كه هنر و آفرينش به عنوان اثر هنري از منظر ملاصدرا تبيين شود. بر اساس نتايج پژوهش در حكمت صدرايي هنر متعالي از نظر ملاصدرا آدمي‌‌را به تشبه به باري تعالي مي‌‌رساند. ملاصدرا به‌هنر به‌صورت عام و فراگير مي‌نگرد و به آن صبغه معنوي و قدسي مي‌دهد. از آنجا كه هنر و صنايع لطيفه را با عشق عفيف و زيبايي‌شناسي معنوي پيوند مي‌زند و هدف از آن را رسيدن به معشوق حقيقي و زيبايي‌هاي ملكوتي تلقي مي‌كند و در واقع براي هنر جايگاه ارزشي، معنوي و قدسي قايل است. ملاصدرا در تلقي خود از هنر گامي فراتر نهاده و ديدگاه خود را در قالب يك نظريه واحد كه مي‌توان آن را  «محاكات متعالي» خواند ارائه مي‌كند.