خوانش انديشه‌ سياسي نصرالله منشي در مقدمه‌ كليله و دمنه‌ بهرام‌شاهي بر اساس روش هرمنوتيك قصدگراي اسكينر

يكي از منابع مهم تاريخ انديشه سياسي در ايران متون ادبي به جا مانده از گذشته است. نكته حايز اهميت براي بازيابي اين انديشه ها، شيوه و روش فهم، دريافت و بازخواني مفاهيم مورد نظر در آن هاست. كليله و دمنه يكي از اين متون است كه محتواي آن قرابت بسياري با سياست و شيوه هاي حكمراني دارد. يكي از روش هايي كه به ياري آن مي توان به استخراج مفاهيم سياسي از متون گذشته پرداخت، روش هرمنوتيك قصدگراي كوئنتين اسكينر است. در اين مقاله با مبنا قرار دادن اين روش، تلاش شده با توجه به زمينه و زمانه نصرالله منشي، رئوس مهم تفكر وي در مقدمه اش بر ترجمه كليله و دمنه بازخواني شود. پرسش اصلي بر گرد مولفه هاي انديشه سياسي نصرالله منشي و هدف او از نگارش ديباچه بر ترجمه تنظيم شده است و در پاسخ، تاكيد شده كه مي توان مولفه هاي انديشه سياسي نصرالله منشي را در مواردي چون سلسله مراتبي بودن قدرت، مشروعيت بخشي به حاكميت با بهره از دين، لزوم اطاعت از پادشاهان، همراهي دين و سياست و عدالت اجتماعي رصد كرد كه با طرح آنها در پي مشروعيت سازي و توجيه جايگاه پادشاهان در دوران آخر سلسله غزنويان بوده است. انديشه منشي از اين منظر تاكنون،‌ بررسي نشده و همين امر نوآوري نوشته به شمار مي رود.