تفسير توالي دياژنتيكي و ژئوشيمي سازند پروده (ژوراسيك مياني) در بلوك طبس، شرق ايران مركزي

سازند پروده از نهشته‌هاي ژوراسيك مياني به عنوان اولين سازند از گروه مگو پس از رخداد سيمرين مياني در بلوك طبس، شرق ايران مركزي، برجاي گذاشته شده است. به منظور تفسير توالي دياژنزي و تاريخچة پس از رسوب‌گذاري سنگ‌هاي كربناته اين سازند، دو برش مزينو و كلشانه با ضخامت‌هاي 69 و 54.9 متر در بلوك طبس، مورد مطالعه قرار گرفته است. فرآيندهاي دياژنزي مؤثر بر اين سنگ‌ها شامل ميكريتي شدن، سيماني شدن، نئومورفيسم، فشردگي، شكستگي و پرشدگي رگه‌ها، سيليسي شدن، پيريتي شدن، دولوميتي شدن و هماتيتي شدن است. روند مثبت تغييرات نمودارهاي آهن در برابر منگنز، آهن در برابر سديم و همچنين پايين بودن نسبتSr/Mn  در نمونه هاي مورد مطالعه و رابطه خطي معكوس آن با مقادير Mn نشان دهنده بيشترين تأثير دياژنز متئوريك و تا اندازه اي دياژنز تدفيني در اين سازند است. همچنين تغييرات ((wt)1000*Sr/Ca) در برابر Mn نشانگر باز بـودن سيسـتم ديـاژنتيكي و ترسيم نمودار Sr/Na در برابر Mn، تركيب نزديك به نمونه‌هاي كربناته و آب و هواي مناطق نيمه‌گرمسيري ـ معتدل عهد حاضر است و با نقشه‌هاي جغرافياي ديرينه ژوراسيك مياني نيز هم‌خواني دارد. بر اساس شواهد پتروگرافي و آناليز عنصري، توالي پاراژنزي سنگ آهك‌هاي سازند پروده در چهار محيط دريايي، آب شيرين، تدفيني و بالاآمدگي تفسير و طي سه مرحله ائوژنز، مزوژنز و تلوژنز، رسوبات را تحت تأثير قرار داده‌اند.