پيش‌بيني رشد پس از تروما براساس صميميت خانواده و كيفيت زندگي كاري معلمان جانباز

معلمان جانباز علي‌رغم آسيب‌هايي كه از جنگ متحمل شده‌اند، به روابط خانوادگي و كاري خود متعهد بوده‌اند كه ناشي از رشد پس از  ترومايي به نام جنگ است .مطالعه حاضر با هدف پيش‌بيني رشد پس از تروما براساس صميميت خانواده و كيفيت زندگي كاري معلمان جانباز انجام پذيرفت. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر گردآوري داده توصيفي ـ  همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را معلمان جانباز كرج تحت حمايت بنياد شاهد ايثارگران استان البرز در سال 97 ـ 1396  (شامل 210 نفر) تشكيل دادند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي و با استفاده از جدول كرجي و مورگان 150 نفر مورد بررسي قرار گرفتند.‌ به‌منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچي و كالون (1996)، مقياس صميميت واكر و تامپسون (1983) و پرسشنامه استاندارد كيفيت زندگي والتون (2010) استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها‌ از مدل‌هاي رگرسيوني مناسب مانند رگرسيون خطي چند‌متغيره مورد استفاده قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه بين صميميت و كيفيت زندگي كاري و رشد پس از تروما رابطه  وجود دارد و از ميان استانداردهاي كيفيت زندگي، يكپارچگي و انسجام اجتماعي بيشترين درصد قابليت پيش‌بيني رضايت زناشوئي در زنان را دارد. رشد پس از تروما براساس صميميت و كيفيت زندگي كاري معلمان پيش‌بيني مي‌شود.