اعتبارسنجي احاديث نشانه‌هاي شيعه؛ مطالعه موردي: انگشتر به دست راست كردن

حديث، به عنوان دومين منبع معرفت ديني مسلمانان، از جايگاه بالايي در سلسله منابع معرفت ديني برخوردار است. تعميم آداب و رسوم مذهبي و اجتماعي از عصري به عصري ديگر از سوي پژوهشگر حديث، از آسيب‌هايي است كه استنباط روشمند حديث را تهديد مي‌كند. به عنوان مثال، در برخي از احاديث، انگشتر به دست راست كردن يكي از نشانه‌هاي شيعه ذكر شده است. نوشتار پيش‌رو در صدد اعتبارسنجي اين حديث است. بر اساس بررسي صورت گرفته، موردي كه به اعتبارسنجي اين حديث مذكور پرداخته باشد، يافت نشد. با استفاده از روش توصيفي تحليلي و مقايسه تاريخي ميان داده‌ها، اعتماد به گزارش‌هاي مشهور تاريخي، اعتبارسنجي سندي و متني احاديث و توجه به آسيب تعميم آداب و رسوم مذهبي عصري به عصري ديگر، اين نتيجه ملاحظه مي‌شود كه در عصر امامان (ع)، اهل سنت نيز مثل شيعيان انگشتر را در هر دو دست راست و چپ مي‌كردند و در نتيجه انگشتر به دست راست كردن الزاماً از نشانه‌هاي شيعه نيست و احاديثي كه چنين رويكردي دارند، با چالش‌هاي جدي رو به رو هستند. همچنين نمي‌توان ادعا كرد احاديثي كه گوياي به دست چپ كردن انگشتر از سوي اهل بيت (ع) هستند، در شرايط تقيه صادر شده‌اند.