تعامل حديثي تفسير تسنيم با روايات اهل سنت

حديث، يكي از منابع اصلي تعاليم اسلام محسوب مي‌گردد. مفسران نيز بسان فقيهان و متكلمان مي‌كوشند تا با استمداد از اين منبع ارزنده، فهمي اصيل از آيات قرآن فراهم نمايند. هرچند اغلب آنان در استفاده از حديث هم‌داستانند، اما در برخي از جزئيات مانند مراجعه به منابع حديثي فرقه‌هاي ديگر با هم اختلاف دارند. نوشتار پيش رو كه با روش توصيفي تحليلي سامان يافته، مي‌كوشد تا كيفيت تعامل تفسير تسنيم با روايات اهل سنت را به بحث نشيند. نتيجه پژوهش نشان مي‌دهد كه استاد جوادي آملي بهره‌گيري از روايات نقل شده در منابع روايي اهل‌سنت را جايز دانسته و براي اين امر جايگاه ويژه‌اي قائل است. يك‌سوي تعامل او با احاديث اهل سنت، نقد و ارزيابي آن‌ها با معيارهاي معتبري مانند هماهنگي با قرآن، روايات صحيح و عقل است و سوي ديگر اين تعامل، به‌كارگيري مفاد روايات آنان در تفسير آيات و تحكيم مفاد روايات شيعي است. تعامل با روايت اهل سنت با اين وسعت در تفاسير قبلي و حتي الميزان ديده نمي‌شود. بررسي اين موضوع در تفسير تسنيم، به عنوان تفسير مطرح و معاصر شيعي مي‌تواند راه‌كارهاي جديدي را پيش روي محققان علوم قرآني و حديثي قرار دهد. همچنين نتيجه اين پژوهش در حوزه مطالعات تفسيري، فقه‌الحديثي و نيز تقريب مذاهب قابل تأمل و استناد است.