تأثير هوش راهبردي بنگاه مادر بر اثربخشي راهبردهاي احيا در توابع بحران‌زده

يكي از فلسفه‌هاي وجودي بنگاه‌هاي مادر، ارزش افزايي در شركت‌هاي تابعه است كه اين نقش در توابع بحران‌زده به شكل حمايت در فرايند احيا و كمك به خروج از بحران جلوه مي‌كند. در اين مقاله هدف آن است تا تأثير هوشمندي راهبردي بنگاه مادر بر اثربخشي راهبردهاي احيا در توابع بحران‌زده را موردبررسي قرارگرفت. اين پژوهش بر اساس هدف، پژوهشي كاربردي و بر حسب گردآوري اطلاعات، پژوهشي توصيفي ـ پيمايشي است.  جامعه آماري پژوهش در بخش توابع بحران‌زده شامل شركت‌هاي ايراني در بازه زماني سال‌هاي 1370 تا 1390 است كه حداقل طي دو سال متوالي شاهد افول شاخص‌هاي مالي بوده‌اند كه 42 هلدينگ به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و در هريك به‌تناسب شركت‌هاي دچار بحران تعداد 126 شركت به‌عنوان نمونه توزيع شد. در انتخاب نمونه ها از روش نمونه گيري غير احتمالي هدفمند استفاده گرديد. پايايي و روايي ابزار پژوهش با استفاده از آزمون‌هاي ضريب بار عاملي، پايايي تركيبي، آلفاكرونباخ، روايي همگرا و روايي واگرا اندازه‌گيري شدند. داده‌هاي حاصل با استفاده از روش حداقل مربعات جزئي (smart PLS2) و SPSS24 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج آزمون فرضيه اصلي آشكار ساخت  كه هوش راهبردي بنگاه مادر بر اثربخشي راهبردهاي احيا و در نتيجه آن در عملكرد كسب و كار به‌صورت كلي تأثير معناداري دارد. به‌علاوه نتايج آزمون فرضيه‌هاي فرعي تحقيق نيز، تأثير معنادار هوش مادري بر كليه راهبردهاي احيا يعني راهبرد سازمان‌دهي مجدد دارايي ها، راهبرد سازمان‌دهي مجدد ديون، راهبرد كارايي عمليات و راهبرد تمركز مجدد بازار  محصول  را مورد تأييد قرار داد.