نقش حمايت اجتماعي ادراك شده و سبك‌هاي مقابله‌اي در پيش‌بيني پرخاشگري و آسيب‌پذيري در برابر استرس كرونا در نوجوانان

هدف پژوهش تعيين نقش حمايت اجتماعي ادراك شده و سبك‌هاي مقابله‌اي در پيش‌بيني پرخاشگري و آسيب‌پذيري در برابر استرس كرونا در نوجوانان بود. پژوهش حاضرازنوع پژوهش‌هاي توصيفي وهمبستگي و جامعه آماري نيز شامل تمامي دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران بود كه درنيمسال اول سال تحصيلي 1400-1399 مشغول تحصيل بودند. حجم نمونه نيز با روش نمونه‌گيري داوطلبانه 352 نفر بود. پرسشنامه هاي سبك مقابله با كرونا، حمايت اجتماعي، پرخاشگري، و مقياس استرس ادارك شده استفاده گرديد. بافته هاي حاصل ازتحليل داده‌ها با روش معادلات ساختاري نشان داد كه رابطه بين ابعاد حمايت اجتماعي با پرخاشگري و استرس اداراك شده منفي و معنادار بود. درنتيجه سبك‌هاي مقابله‌اي سازگارانه و جستجوي حمايت اجتماعي با كاهش رفتارهاي منفي ارتباط داشتند، در حالي كه سبك‌هاي مقابله‌اي ناسازگارانه و دريافت نكردن حمايت اجتماعي راهبردهاي غير انطباقي مانند پرخاشگري را سبب مي شدند. به عبارتي افراد در شرايط استرس زا، درگير حالات و عواطف منفي شده، كه اين خود موجب پرخاشگري مي‌شود. و اگر افراد از سبك‌هاي مقابله ناسازگارانه و اجتنابي استفاده كنند ميزان پرخاشگري بالاتر مي‌رود. پيشنهاد مي شود سبك‌هاي مقابله‌اي سازگارانه به نوجوانان و حمايت  اجتماعي به خانواده‌ها آموزش داده شود  تا پرخاشگري و استرس نوجوانان كاهش يابد.