عنوان مقاله :
بررسي همساني معنايي مفهوم «عشق» در ادوار شعر فارسي از منظر تحليل محتواي كيفي
عنوان به زبان ديگر :
A Study of the Semantic Parallels of the Concept of Love throughout Persian Poetry using Qualitative Content Analysis
پديد آورندگان :
محمدي، معصومه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال، ايران , دادبه، اصغر دانشگاه علامه طباطبايي - گروه فلسفه و كلام اسلامي، ايران , رحيميان، هرمز دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال - گروه زبان و ادبيات فارسي، ايران
كليدواژه :
عشق , شعر كلاسيك و معاصر , تحليل محتواي كيفي , همساني معنايي , پيوندهاي عاطفي و فرهنگي
چكيده فارسي :
«عشق» به عنوان يكي از مهم ترين مفاهيم شعر فارسي, قابليت‌هاي محتوايي گسترده‌اي دارد كه در بستر دگرگون شونده انديشه‌ها و كاركردهاي شعر, به طور غير مستقيم با شاكله معنايي اين مفهوم در ارتباطند. اينكه آيا در آن بسترها, اين مفهوم دچار گسست‌هاي معنايي شده يا پيوست‌هاي معنايي خود را حفظ كرده است, چيزي است كه در اين پژوهش به دنبال آنيم و سعي داريم تا با مواجهه با اصل اشعار ادوار و تمركز بر محتواهاي برآمده از آنها, بدان دست يابيم. اين امر از آن جهت اهميت دارد كه بروز عواطف مخاطب و نحوه برخورد او با مفهوم «عشق» در شعر, نقش تعيين كننده‌اي در به دست دادن پيوندهاي فرهنگي دوره‌هاي مختلف دارد. از اين رو در اين پژوهش بر آنيم تا با تمركز بر شعر شاعران برجسته ادوار مختلف و نيز محتواهاي برآمده از اين مفهوم, بازتاب‌هاي معنايي «عشق» را تبيين كرده, از خلال آن به پيوندهاي عاطفي و مناسبات فرهنگي دوره‌ها پي ببريم. از آنجا كه تناسب فرهنگي ميان دوره‌ها بايد با كاركردهاي همسان معنايي اين مفهوم متناسب باشد, به دنبال كشف و شناخت همساني معنايي مفهوم عشق در محتواهاي پنهان شعر فارسي برآمديم. در اين راستا به دست آوردن معنا را در محتواهاي پنهان به شيوه تحليل محتواي كيفي, با تحليل محتواي فكري, در ارتباط مستقيم دانسته ايم و از اين رو در دو بازه گسترده سبكي شعر كهن و معاصر فارسي, در روندي اصولي, با تكيه بر چند شاخصه مهم تحليل محتواي كيفي از جمله: محتواي آشكار و پنهان, واحد معنا, واحد تحليل, منطقه محتوايي, مقوله و تم, سير معنايي در مفهوم «عشق» را نشان داده ايم. باور پژوهش بر آن است كه در اين سير, پيوندهاي اساسي مهم مدنظر, با اصالت اين مفهوم به شكل همساني معنايي حفظ شده است.,
چكيده لاتين :
Love is one of the most prominent concepts in Persian poetry that contains broad conceptual capacities to indirectly influence the semantic structure of the constantly transformative grounds of thought and functions of poetry. This research aims to understand whether through these transformations, the concept of love remains constant in the ever-changing semantic system or it undergoes dissociative fluctuations. Furthermore, this article tries to answer this question by approaching the poetry of different time-periods in their original form and focus on the interpretations that may arise from them. This matter gains further importance when we consider the decisive role that the concept of love plays in touching the reader’s emotions and its corresponding cultural influence throughout time. Hence, this research aims to arrive at the audience’s emotional involvement and the importance of cultural occasions by studying the concept of love in canonical works of poetry extending to different time-periods. Since the cultural occasions must correspond to their semantic parallels of the concept of love, we seek to extract these parallel meanings from the concealed concepts of Persian poetry. To arrive at these hidden components of poetry, this article views the Qualitative Content Analysis method in direct contact with thought centered content analysis. Therefore, two extensive stylistic schools of ancient and contemporary Persian poetry are studied to illustrate the semantic process that the concept of love undergoes and the scope contains some of the most important approaches of Qualitative Content Analysis such as: concealed and apparent meaning, semantic units, interpretive units, regional contents, theme and motif. This research concludes that through this process, the original semantic structure of this concept has been kept by remaining in close contact with its fundamental parallel meanings.
عنوان نشريه :
پژوهش زبان و ادبيات فارسي
