حكم تبديل عقد نكاح موقت به دائم با فرض ذكرنكردن مدت در صيغه

يكي از اصول مسلّم نزد فقهاي شيعه در باب معاملات مسئلهٔ تبعيت عقود از قصد و نيّت است.‌ با اين حال، در فقه شيعه به مسائلي برمي‌خوريم كه ظاهرشان با اين قاعده مخالفت دارد و حكم به تحقق عقدي برخلاف قصد متعاقدين شده است. از جملهٔ اين مسائل تبديل عقد نكاح موقت به نكاح دائم در صورت ذكرنشدن مدت به سبب فراموشي يا حيا يا ترك عمدي آن است. از آنجا كه اين مسئله برخلاف قاعده تبعيت عقود از قصود بوده، اين پرسش مطرح مي‌شود كه چگونه وقتي شخصي ارادهٔ نكاح دائم نداشته است، صيغه‌اي كه خوانده موجب پيدايش نكاح دائم مي‌شود؟ در اين مقاله ادله تبديل نكاح موقت به دائم را بازخواني مي‌كنيم و در صدديم كه بگوييم اولاً مستند تبديل نكاح موقت به دائم دچار خدشه است؛ ثانياً براي اثبات محقق‌نشدن نكاح دائم دو دليل جديد مطرح كرده‌ايم. اين مقاله از روش تحليلي بهره جسته‌ است.