تحليل محتوا و ساختار در تاويل هاي مثنوي معنوي

A study of the content and structure of interpretation in the spiritual Masnavi

تاويل به معني بازگرداندن چيزي به اصل آن است كه درواقع پيشينه آن را بايد در هرمنوتيك يونان جست‌وجو كرد. هرمنوتيك نظريه عمل فهم در جريان روابطش با تفسير متون است. عارفان به تاويل و باطن قرآن بسيار توجه داشته‌اند. مولانا نيز در مثنوي از تاويل بهره برده است. او به تاويل بسيار گسترده مي‌نگرد و تاويل را خاص قرآن نمي‌داند؛ به همين سبب از تاويل در موضوعات مختلفي بهره مي‌برد. روش پژوهش در اين مقاله اسنادي- كتابخانه‌اي و هدف آن تحليل انواع تاويل در سه دفتر مثنوي از نظر محتوا و ساختار است. تاويل‌هاي به‌كاررفته در سه دفتر مثنوي براساس موضوع عبارتاند از: تاويل آيات قرآن و احاديث، تاويل داستان‌هاي پيامبران، تاويل مباحث عرفاني، شرعي و فقهي، اخلاقي و فلسفي. با بررسي سه دفتر مثنوي معنوي 136 تاويل در اين موضوعات استخراج شد كه بيشتر آنها را تاويل آيات قرآن تشكيل مي‌داد. مولوي از شگردهاي مختلفي براي بيان تاويل بهره برده است؛ تاويل از زبان شخصيت‌هاي داستان، تاويل در قالب تشبيه و استعاره، تاويل تمثيلي و تاويل سببي از آن جمله است.

Interpretation means returning something to its original state, the background of which is to be found in Greek hermeneutics. Hermeneutics is the theory of the act of understanding in its relation to the interpretation of texts. Mystics have paid much attention to the interpretation and content of the Qur'an. Rumi has also used interpretation in Masnavi.He looked at interpretation very broadly and did not consider interpretation specific to the Qur'an; For this reason, he has used interpretation on various topics. The research method in this article is descriptive and its purpose is to study the types of interpretations in the three books of Masnavi in terms of content and structure. The interpretations used in the three books of Masnavi based on the subject are: interpretation of Quranic verses and hadiths, interpretation of the stories of the prophets, interpretation of mystical, religious and jurisprudential, moral and philosophical issues.By examining the three books of Masnavi Manavi, 136 interpretations were extracted on these subjects, most of which consistes of interpretations of Quranic verses. Rumi has used various tricks to express interpretation; Interpretation from the language of the characters of the story, interpretation in the form of similes and metaphors, allegorical interpretation and causal interpretation are among them.