كليدواژه :
جان سرل , گفتمان داستاني , افعال مضمون در سخن , قواعد معناشناختي افعال گفتاري
چكيده فارسي :
جان سرل در فلسفه زبان خود به تفاوت‌هاي ظريفي توجه دارد كه در ميان انواع مختلف افعال گفتاري وجود دارند. به باور او، گفتن يا نوشتن در يك زبان، عبارت است از انجام يك نوع كاملا خاص از افعال گفتاري كه افعال مضمون در سخن ناميده مي‌شود. بدين لحاظ، وجود گفتمان داستاني براي كسي كه به چنين ديدگاهي معتقد است، مسيله دشواري را ايجاد مي‌كند؛ يعني چگونه مي‌توانيم اثري داستاني را بفهميم، حتي اگر نويسنده ظاهرا پاره‌اي از قواعد مهم كاربرد زبان را نقض كند؟ تلاش وافر سرل، در اين سياق، تحليل مفهوم داستان است، نه مفهوم ادبيات. در واقع هدف او، بررسي تفاوت ميان اظهارات داستاني و جدي است، نه بررسي تفاوت ميان اظهارات مجازي و واقعي. از نظر سرل، نويسنده يك اثر داستاني، به انجام مجموعه‌اي از افعال مضمون در سخن، معمولا از نوع تصديقي، تظاهر مي‌كند. او معتقد است آنچه داستان خيالي را ممكن مي‌كند، مجموعه‌اي از قراردادهاي فرازباني و غيرمعناشناختي‌اي است كه ارتباط ميان كلمات و جهان را كه از طريق قواعد معناشناختي افعال گفتاري بنيان نهاده شد، قطع مي‌كنند. بر اين اساس، اعمال متظاهرانه افعال مضمون در سخني كه نگارش اثري داستاني را شكل مي‌دهند، عبارتاند از: انجام افعال اظهار، به صورت واقعي، با قصد توسل به قراردادهاي افقي كه تعهدات اظهارات متعارف مضمون در سخن را به حالت تعليق درمي‌آورند. هدف اين جستار، بررسي، تحليل و نقد نگاه سرل به جايگاه منطقي گفتمان داستاني است.
چكيده لاتين :
Searle basically draws attention to the subtle differences that exist between different types of verbal verbs.According to him, speaking or writing in a language is the performance of a very specific type of spoken verb, which is called illocutionary acts.In this respect, the existence of a narrative discourse poses a problem for one who believes in such a view; That is, how can we understand a work of fiction, even if the author's seemingly violates some important rules of language use?Searle's great effort, in this context, is to analyze the concept of fiction but not the concept of literature. In fact, the aim is to explore the difference between fictional and serious utterances not to explore the difference between figurative and literal utterances.According to Searle, The author of a work of fiction pretends to perform a series of illocutionary acts, normally of the assertive type. He believes what makes fiction possible, is a set ofextralinguistic, nonsemantic conventions that break the connection between words and the world established by the semantic rules of speech acts and in the same sense, the pretended performances of illocutionary acts which constitute the writing of a work of fiction consist in actually performing utterance acts with the intention of invoking the horizontal conventions that suspend the normal illocutionary commitments of the utterances. Thus, the purpose of this paper is to examine, analyze and critiqe Searle's view of the logical status of fictional discourse.
