بررسي ادلۀ قرآنيان ايران در نقد منصوص‌بودن امامت(مطالعۀ موردي نقد‌هاي برقعي و قلمداران و طباطبايي)

Examining the Arguments of Iranian Quranists in Criticizing the Notion of Clear Appointment of Imams )Case Study of Criticisms of Burqa‘i, Qalamdaran, Tabataba’i(

نوانديشان ديني در دو قرن اخير به نقد و پالايش ميراث اسلامي پرداخته‌اند. گستردگي طيف نوانديشان ديني و نقد‌هاي آنان بر سنت اسلامي از موضوعاتي بسيار مهم در مطالعات انديشۀ اسلامي معاصر است. قرآنيان به‌عنوان گروهي از مسلمانان كه مدعي‌اند بر محوريت قرآن بيش از ديگر فرقه‌‌هاي اسلامي تأكيد ورزيده‌اند، توجه پژوهشگران ديني را به خود جلب كرده‌اند. ازآنجاكه اين گروه داعيۀ مبارزه با خرافات را دارند، بسياري از باور‌هاي شيعي را به‌دليل تعارض با قرآن باطل و مردود معرفي كرده‌اند. مهم‌ترين موضوعي كه در اين جريان نقد شده، امامت اهل‌بيت است. قرآنيان با تمسك به آيات متعددي از قرآن كوشيده‌اند تئوري امامت شيعي را به چالش بكشند و آن را باوري مخالف قرآن معرفي كنند. با بررسي اشكال‌هاي نقضي قرآنيان بر منصوص‌بودن امامت روشن مي‌شود كه هيچ‌يك از آن‌ها نافي وجود نص بر امامت نيست و مستندات آنان با نصوص امامت تضاد و تنافي ندارد.

Religious intellectualism in the last two centuries has criticized and refined the Islamic heritage. The wide range of its members and their critiques of the Islamic tradition is one of the most important issues in the study of contemporary Islamic thought. The Qur’anists, as a group of Muslims who claim to have emphasized the centrality of the Qur'an more than other Islamic groups, has attracted the attention of religious scholars. Since Qur'anists claim to fight against superstition, they have invalidated and rejected many Shia beliefs because they think that they are conflict with the Qur'an. The most important issue that has been criticized in this course is the Imamate of the Ahl al-Bayt. By relying on several verses of the Qur'an, the Qur'anists have tried to challenge the theory of the Shiite Imamate and introduce it as a belief contrary to the Qur'an. By evaluating the Qur'anists’ refutations of the notion of clear appointment of Imams, it becomes clear that none of these arguments can deny this notion and their evidence do not contradict the clear appointment of Imams.