بازتاب مقولات محيط زيستي در رويكردهاي نظري جامعه شناسيِ ايران و نسبت آن با ريشه هاي بحران آب در ايران

Investigation of Reflections of Environmental Concepts in Sociological Researches and Their Relations with the Roots of Water Crisis in Iran

نزديك به 9 دهه از آغاز تاسيس، تقويم و تكثير نهاد آموزشي و پژوهشي جامعه شناسي در ايران كه از سويي هم معنابخش زيست جهان انسان ايراني بوده (تاثير ذهني) و هم بر برنامه هاي توسعه در ايران موثر بوده است (تاثير عيني) مي گذرد. در چند سال اخير كه بحران آب در ايران شكل عيني تري يافته نهاد علوم انساني و به خصوص جامعه شناسي در ايران يك پاي گفتگو در اين باره در قالب مقالات علمي و پژوهشي و نشست ها و سمينارهاي دانشگاهي بوده است. با اين اوصاف و براي باز انديشي و ارزيابي دقيق تر نسبت جامعه شناسي در ايران با ريشه هاي بحران آب مي توان از نسبت رويكردهاي نظري جامعه شناسي ايران با مقولات اقليم، طبيعت و محيط زيست به طور كلي و مساله آب به عنوان يك عنصر اساسي و حياتي در محيط زيست و جامعه ايراني پرسش كرد. در پژوهش حاضر تلاش شده دلالت هاي اقليمي و محيط زيستي هفت رويكرد نظري اصلي در جامعه شناسي ايران يعني «استبداد ايراني، فئوداليسم ايراني، كاركردگرايي، نوكاركردگرايي، پسا ساختارگرايي، مكتب انتقادي و زيست بوم گرايي» بررسي و نسبت آنها با ريشه هاي اصلي بحران آب با يكديگر مورد مقايسه طيفي قرار گيرد.

Nearly 9 decades have passed since the launch of the establishment and the extension of institution of sociology which has been both meaningful to the Lifeworld (Lebenswelt) of Iranian and has been effective on development programs (objective impact) in Iran. In recent years, when the water crisis in Iran has become more objective, the Institute of Humanities and especially Sociology In Iran has been a party to the discussion in the form of scientific and research articles and academic meetings and seminars. With these descriptions and for a accurate assessment of the relationship between sociology in Iran and the roots of water crisis, we can question of relationship of sociology of Iran with the problem of climate, nature and environment in general and the problem of water as a fundamental and vital element in Iranian's environment and society. In the present research we investigate the climatic and environmental implications of seven main approaches in researches of "sociology of ir@n" namely "Iranian tyranny, Iranian feudalism, functionalism, neo-functionalism, poststructuralism , critical school and ecology approach" and their relationships with roots of water crisis with Compare each other.