مطالعه جامع شيوع پاروويروس سگ‌سانان (CPV) در ايران و مقايسه فيلوژنتيكي ناحيه ژن VP2 سويه‌هاي غالب ايراني با ساير سويه‌هاي شايع

A comprehensive study of the prevalence of canine parvovirus (CPV-2) in Iran and phylogenetic comparison of dominant Iranian CPV-types with other global types based on VP2 gene

يكي از اصلي­ترين چالش­هايي كه اين روزها گله‌داران، صاحبان سگ­ها و يا مراكز آموزش و پرورش سگ­هاي كار را تهديد مي­كند مربوط به بيماري­ پاروويروس (CPV) سگ­سانان است. اين ويروس در طي سال‌ها از زمان شناسايي تا كنون به انواع و سويه‌هاي متعددي انشقاق يافته كه در نتيجه تغييرات ژنتيكي و آمينو اسيدي، تابع آن بوده و موجب شده طيف وسيعي از خانواده گوشت­خواران را در سراسر جهان تهديد كند. بهترين راه مبارزه با تبعات اين بيماري واكسيناسيون مي‌باشد. لذا با توجه به عدم وجود مطالعات كافي از نحوه پراكنش و شيوع سويه‌هاي مختلف اين ويروس كه ممكن است از علل برجسته خطاي واكسن و درگيري بالاي سگ­‌هاي كشور با اين ويروس باشد در اين تحقيق با مطالعه مولكولي و مقايسه فيلوژنتيكي سويه‌هاي ايراني نسبت به ساير سويه‌هاي شايع جهان دريافتيم كه سويه غالب شايع در كشور از نوع CPV-2a بوده و با شيوع 24 درصدي و ضمن اختلاف ژنتيكي در چندين نقطه از ژن VP2 با ديگر سويه‌ها احتمالاً شاهد انتشار سويه جديدي از اين ويروس در كشور هستيم. درضمن بر اساس درخت فيلوژني رسم شده مشخص شد كه ايزوله­ هاي ايراني آن سويه اختلاف توپولوژيكي نسبتاً زيادي نسبت به سويه‌هاي منشأ واكسن‌هاي تجاري رايج دارند كه فرض اوليه اين تحقيق را حمايت مي­كند.

Nowadays one of the major challenges facing herders, dog owners, or working dog training centers is canine parvovirus (CPV-2). The virus has split into several types over the years since it discovered and resulted to genetic and amino acid changes that threaten a wide range of carnivorous around the world. The best way to avoiding the consequences of this disease is vaccination. This study were designed, due to the lack of sufficient studies on the distribution and prevalence of different types of this virus, which may be a prominent cause of vaccine errors, also because of high involvement of Iranian dogs with CPV. Molecular study and phylogenetic comparison of Iranian types compared to other types through the world showed that the dominant type of CPV-2 existed in Iran is CPV-2a with a prevalence of 24% and genetic differences in several points of VP2 gene with other types. We are probably facing to a new version of this virus in our country. In addition, based on the drawn phylogenetic tree, it was found that Iranian isolates on the other side have a relatively high topological difference compared to the origin types and conventional vaccines strain, which supports the initial hypothesis of this study.