معاصر سازي سبز مجتمع كارخانه سيمان ري با تاكيد بر اقتصاد چرخشي

Green Contemporization of the Ray Cement Industrial Complex with Reference to Circular Economy

اهداف: هدف اصلي اين پژوهش برقراري ارتباط مناسب بين مجموعه كارخانه صنعتي سيمان ري و مخاطبان از طريق تعريف فعاليت پايدار و افزايش منزلت فرهنگي و اجتماعي منطقه و ايجاد اقتصاد چرخشي و پويا است. بر اساس پيش فرض­ مقاله، ظرفيت­ مهم اين كارخانه قرارگيري در فهرست ميراث صنعتي مشترك ايران و آلمان است، كه فرصت مناسبي براي بازكاربست همساز سبز اين بنا محسوب مي­ شود. روش­ ها: اين پژوهش ماهيتي كاربردي دارد و با استفاده از روش كيفي- اقناعي نسبت به تبيين موضوع اقدام مي­نمايد. چارچوب مفهومي پژوهش بر تركيبي از نظريه­ هاي معماري و اقتصاد چرخشي بنيان نهاده شده است. پژوهش با مقايسه بايسته­ هاي معاصرسازي سبز با شاخص ­هاي اقتصاد چرخشي، راهكارهايي را براي موفقيت نمونه مورد مطالعه ارايه مي­ دهد. يافته‌ها: دستاوردهاي حاصل از تحليل يافته نشان­ دهنده آن است كه شناخت فرايندهاي و ساختمان­ هاي كارخانه، با نگاه جامع به تعريف فعاليت هاي به روز و پايدار با در نظر گرفتن ده شاخص كليدي مربوط به اقتصاد چرخشي، به بازكاربست همساز كارخانه سيمان ري همبسته است. يافته ­هاي پژوهش بر اهميت رويكرد جامع مبتني بر اقتصاد چرخشي تاكيد مي ­ورزد. نتيجه ­گيري: ارزش­ هاي ميراث معماري صنعتي در سه حوزه اصلي زمان، مكان و اصالت با راهكارهاي كاهش مصرف، استفاده مجدد و بازيافت مي­ تواند با توجه خاص به گردشگري پايدار و اقتصاد فرهنگي افزايش يابد. معاصرسازي كارخانه سيمان ري و تبديل آن به موزه ميراث معماري صنعتي و آموزش صنعت به جامعه به عنوان يك مقصد گردشگري پايدار، فرصتي كليدي براي تبديل اين نمونه از ميراث صنعتي؛ به موتور محرك توسعه مي­ باشد.

Aims: The main objective of this research is to establish a proper relationship between the Ray Cement Industrial Complex and the audience by defining sustainable activities increasing the cultural and social status of the region and creating a circular economy. According to the assumptions of the article, important capacities such as being included in the list of the shared-heritage of Iran and Germany, is s good opportunity for the green adaptive reuse of the building. Methods: This research has a practical nature and uses qualitative-persuasive methods to explain the subject. The conceptual framework of the research is based on a combination of the architecture theory and circular economy. By comparing the requirements of green contemporization with the indicators of circular economy, the research offers solutions for the success of the case study. Findings: The results of the analysis show that the knowledge of the factory processes, with a comprehensive view of the definition of sustainable activities with ten key indicators of circular economy are correlated to the green adaptive reuse Ray Cement industrial complex. In other words, the research findings emphasize the importance of a comprehensive approach based on circular economy. Conclusion: The values of industrial architectural heritage in the three main areas of time, place and authenticity with strategies to reduce consumption, reuse and recycling can be increased. The contemporization of the Ray Cement industrial complex and its transformation into a Museum of Industrial Architectural Heritage and educating industry as a sustainable tourism destination is a key opportunity for green adaptive reuse of the shared-heritage of Iran and Germany, as an initiative for sustainable development.