عنوان مقاله :
بي گاه شدن شعر و داغ هملت: مخالف‌خواني هارولد بلوم و تي. اس. اليوت
عنوان به زبان ديگر :
The Belatedness of Poetry and Mourning Hamlet: Harold Bloom’s and T. S. Eliot’s Antithetical Readings
پديد آورندگان :
موسوي، مهدي دانشگاه سمنان
كليدواژه :
هارولد بلوم , اضطراب تأثير , تي. اس. اليوت , سنّت , هملت
چكيده فارسي :
اين جستار مي‌كوشد با بررسي و مقايسۀ نظريۀ اضطراب تأثير هارولد بلوم و مفهوم سنّت در نگاه تي. اس. اليوت، و با تمركز بر خوانش اين دو از نمايشنامۀ هملت، تصويري تطبيقي از رويكرد اين دو منتقد به چگونگي آفرينش ادبي به دست دهد. صحنۀ آفرينش ادبي در نگاه بلوم ستيزه‌جويي حماسي است ميان شعرا، پر از خشم و هياهو، و در عين حال بزنگاه بدخواني خلاقانه. بيگاه شدن شعر در واقع وضعيت شاعر مدرن است كه گريزي از سنّت ادبي متقدمين ندارد. به رغم نوآوري‌هاي نظري بلوم، ايدۀ اصلي او همانندي‌هاي زيادي با توصيف اليوت از سنّت و قريحۀ فردي دارد. در نگاه هر دو، آفرينش ادبي محصول ديالكتيك حضور و غياب است، با اين تفاوت كه بلوم وجه ستيزه‌جويانه و اضطراب‌آور روابط بين شعرا را برجسته مي‌كند. بيش از هر متن ديگر، خوانش بلوم و اليوت از هملت نمايانگر مخالف‌خواني‌شان است. شايد بتوان گفت كه بلوم هم اضطراب تأثير از اليوت داشته است.
چكيده لاتين :
This essay is a comparative study of Harold Bloom’s theory of anxiety of influence and T. S. Eliot’s concept of tradition with a focus on their antithetical readings of Shakespeare’s Hamlet in order to bring to the fore their views on how literary creation is initiated. In Bloom’s theory, the scene of literary creation is an epic agonism between poets, full of sound and fury, and at the same time an opportune moment for creative misreading. The belatedness of poetry is in effect the modern poet’s inevitable condition of not being able to avoid the tradition of their predecessors. Despite all theoretical innovations, Bloom’s main idea has many characteristics in common with Eliot’s description of tradition and the individual talent. While both look at literary creation as the apotheosis of the dialectic of absence and presence, Bloom emphasizes the anxiety-ridden and agonistic relations between poets. More than any other text, their readings of Hamlet show Bloom’s and Eliot’s antithetical stance. It could be argued that the Bloom-Eliot relation is fraught with anxiety of influence.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي ادبيات تطبيقي
