عنوان مقاله :
تأثير خودگفتاري آموزشي و انگيزشي بر اعمال نيرو به زمين در اجراي ريباند بسكتبال
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Instructional and Motivational Self-talk on putting Force to Ground in Rebounds Basketball
پديد آورندگان :
رياحي فارساني، جواد دانشگاه شهيد بهشتي -- دانشكده علوم ورزشي و تندرستي - گروه علوم شناختي و رفتاري، تهران، ايران , عبدلي، بهروز دانشگاه شهيد بهشتي -- دانشكده علوم ورزشي و تندرستي - گروه علوم شناختي و رفتاري، تهران، ايران
كليدواژه :
خودگفتاري آموزشي , خودگفتاري انگيزشي , اعمال نيرو به زمين , ريباند بسكتبال
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: انجام مداخلات رواني و آموزش مهارتهاي ذهني ميتواند سطح عملكردورزشكاران را بهبود بخشد. هدف پژوهش حاضر مقايسه تأثير دو نوع خودگفتاري آموزشي و انگيزشي به عنوان مهارتهاي ذهني موثر در عملكرد بهينه، بر اعمال نيرو به زمين در اجراي ريباند بسكتبال بود. روش شناسي: تعداد 24 بازيكن بسكتبال مرد با ميانگين سني 4±22 سال با سابقه حداقل پنچ سال فعاليت در رشتهي ورزشي بسكتبال به روش نمونهگيري در دسترس بهعنوان نمونه آماري تحقيق انتخاب شدند. در اين تحقيق هر آزمودني سه ريباند بسكتبال بر روي صفحه نيروسنج انجام داد. شركت كنندگان در هر ريباند از يكي از سه روش خودگفتاري آموزشي، انگيزشي و بدون خودگفتاري استفاده ميكردند. يافتهها: نتايج نشان داد كه افراد در زمان استفاده از خودگفتاري انگيزشي بهطور معنيداري بهتر از زمان استفاده و عدم استفاده از خودگفتاري آموزشي عمل كردند. همچنين، نتايج نشان داد كه بين استفاده از خودگفتاري آموزشي و اجرا بدون استفاده از خودگفتاري تفاوت معنيداري وجود ندارد. نتيجهگيري: استفاده از خودگفتاري انگيزشي به منظور بهبود اجراي مهارتهايي كه نيازمند اعمال نيرو به زمين در اجرا هستند، سودمند است و بر استفاده از خودگفتاري آموزشي به اين منظور برتري دارد.
چكيده لاتين :
Introduction and purpose: Psychological interventions and mental skills training can improve the performance of the players. This study purpose was compared the effectiveness of two types of educational and motivational self- talking, as effective mental skills in optimizing performance, on vertical ground reaction force. Methodology: 24 men’s basketball players with average age 4± 22 years with at least five years of experience in the sport of basketball were selected using available sampling. In this study, each subject did three rebound of basketball on the force meters. Participants were used from one of three educational and motivational self–talking and non-self-talking in each rebound. Results: Results indicated subjects who used motivational self-talking did significantly better performance than non-self-talking. Also, results showed that there was no significant difference between using of educational self-talking and non- self-talking. Discussion: use of motivational self-talking in order to improve of performance skills that require vertical ground reaction force, is useful and superior on educational self-talking.
عنوان نشريه :
پژوهش نامه مديريت ورزشي و رفتار حركتي