ساختار مالي و تورم در ايران

Financial Structure and Inflation in Iran

پاسخ به اين سؤال كه كشورها ساختار مالي و بانكي خود را چگونه طراحي كنند تا بتوانند نرخ هاي تورم را به طور مستمر و باثبات پايين نگه دارند، از اهميت ويژه اي برخوردار است. اين مقاله، ساختار مالي و بانكي ايران را در بازهي زماني 1987-2016 (1366-1395) بررسي و تأثير آن را بر تورم به روش FMOLS برآورد كرده است. يافته ها حاكي از آن است كه اثر ساختار مالي بانك محور بر تورم در ايران منفي است. از ميان شاخص هاي مختلف ساختار بانكي، شاخص دارايي هاي بانك هاي سپرده پذير توانسته تورم را كاهش دهد. به علاوه، تنها با لحاظ تأثير شاخص هاي ساختار مالي و ساختار بانكي، رابطه يك به يك ميان نقدينگي و تورم مطابق با آنچه پول گرايان ادعا ميكنند، برقرار است. به طور كلي، اين يافته ها در حمايت از ايدهي طراحي ساختار مالي كمتر نامتوازن و افزايش قدرت مالي بانك ها به منظور كاهش تورم هستند.

It is important to answer the question of how countries should design their financial and banking structures to achieve low stable inflation rates. This paper investigates the effects of financial and banking structures on inflation in Iranian economy from 1987 to 2016 using FMOLS method. Our findings reveal that the effect of bankbased financial structure on inflation is negative. From different indices for banking structure, deposit money bank assets can reduce inflation significantly. Moreover, the one-to-one relationship between liquidity and inflation, as monetarists claim, is applied only when the impact of financial structure and banking structure is considered in regression. These findings, generally, are in the support of designing a less unbalanced financial structure and promoting the financial strength of banks in order to lowering the inflation.