مطالعه تطبيقي تقديرگرايي در افراد داراي معلوليت و افراد غير معلول در شهر يزد

Comparative Study of Fatalism among Disabled and non-Disabled People in Yazd City

تقديرگرايي باور به تأثير يك قدرت مافوق بشري يا نيروهاي بيروني مثل شانس در زندگي است. پزوهش حاضر با هدف مطالعه تطبيقي تقديرگرايي در افراد داراي معلوليت و افراد غير معلول انجام شد. اين پژوهش از نوع پيمايشي بود. تعداد 400 نفر شامل 200نفر از معلولين جسمي حركتي، فلج مغزي و نابينا و 200 نفر افراد غير معلول شهر يزد در سال 1397 انتخاب شدند. براي انتخاب افراد معلول از روش نمونه‌گيري سهميه‌اي در دسترس و براي انتخاب افراد غيرمعلول از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي سيستماتيك استفاده‌شد. ابزار گردآوري داده‌ها، مقياس مسئوليت‌پذيري احمدي آخورمه و همكاران(1392)، توانمندي پترسون و سليگمن (2004)، نگرش‌هاي ناكارآمد وايزمن و بك (1978) و پرسش‌نامه محقق‌ساخته تقديرگرايي است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي‌مستقل، همبستگي پيرسون، تحليل واريانس يك‌طرفه و آزمون رگرسيون چند متغيره در دو گروه مستقل مورد تحليل قرارگرفت. ميانگين تقديرگرايي در افراد معلول3/48 و در افراد غير معلول برابر با 45 بود. نتايج آزمون فرضيه‌ها نشان‌داد كه ميزان تقديرگرايي در افراد معلول بيشتر از افراد غير معلول است. در افراد معلول بين تقديرگرايي و متغيرهاي مورد پژوهش از قبيل تحصيلات با سطح معناداري، سن، شدت معلوليت‌، نگرش‌هاي ناكارآمد، توانمندي‌و مسئوليت‌پذيري، رابطه معنادار وجود داشت. درصورتي‌كه در افراد غير معلول بين تقديرگرايي و متغيرهاي نگرش‌هاي ناكارآمد‌ و توانمندي رابطه معنادار مشاهده‌شد، اما بين تقديرگرايي و ديگر متغيرهاي موردبررسي رابطه معنادار وجود نداشت. نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد متغيرهاي نگرش‌هاي ناكارآمد و توانمندي بيشترين تأثير را بر تقديرگرايي در افراد معلول و غير معلول داشته‌اند و 16 درصد از واريانس تقديرگرايي را تبيين مي‌كند.

Fatalism is believing in the impact of superhuman power or external forces like chance/luck in life. This research was conducted for a comparative study of fatalism among disabled and non-disabled people. In this research, a survey method was used. 200 people with physical disabilities, cerebral palsy (CP) and blindness and 200 non-disabled people from Yazd in 2018 were selected. Available quote sampling method was used to select disabled people and systematic cluster sampling was used to select non-disabled people. Data collection tools include the responsibility scale of Ahmadi Akhorme et.al (1392), the ability of Peterson and Seligman (2004), Weissman & Beck`s (1978) dysfunctional attitudes and researcher questioner made by fatalism. Data were analyzed in two independent groups by statistical mean difference, T-test, Pearson correlation, ANOVA and multivariate regression test. The average fatalism is 48.3 in disabled people and 45 in non-disabled people. The result of hypothesis showed that the measure of fatalism is higher in disabled people. In disabled people, there was a significant/meaningful relationship between fatalism and the studied variables such as education (with meaningful level, age, severity of disability, inefficient attitudes, empowerment and responsibility. In non-disabled people, there was a meaningful relationship between fatalism and inefficient attitude variables and empowerment, but there wasn’t any significant relationship between fatalism and other studied variables. The result of regression analysis showed that inefficient attitude variables and ability had the greatest effect on fatalism in disabled and non-disabled people and only people and only 16 percent of Variance explains fatalism.