پردازش ادراكي استعارۀ زمان در كودكان نابيناي مادرزادِ دوزبانۀ كردي ـ فارسي

Perceptual Processing of Temporal Metaphor in Bilingual Kurdish-Persian Congenitally Blind Children

برپايۀ نظريۀ استعاره‌هاي مفهومي ليكاف و جانسون (1999)، افراد زمان را ازطريق حركت در مكان استعاره‌سازي مي‌كنند، زيرا زمان يك توانمندي يا مفهوم ذهني است كه افراد آن را ازطريق تجربيات ملموس و قابل درك، مانند مكان و رويدادهاي حركتي، درك مي‌كنند. اهداف پژوهشِ حاضر بررسي و مقايسۀ نقشِ وضعيتِ بينايي و تأثير جنسيت در درك استعاريِ مفهوم زمان در آزمودني‌هاي پژوهش بوده‌اند. با استفاده از آزمون عبارات اشاري، 203 حركت استعاريِ جهتي براي اشاره به سه زمان گذشته، حال و آينده از حركات اشاريِ 29 آزمودني كه به دو زبانِ كرديِ ايلامي و فارسي مسلط بودند، در سه گروه كودك بينا، چشم‌بستۀ بينا و نابيناي مادرزاد در ردۀ سني 6-9 سال گردآوري و تحليل شدند. از اين تعداد، درمجموع 191 حركت، درست درنظر گرفته شدند. يافته‌ها نشان دادند كه وضعيت بينايي بر درك استعاريِ افراد از زمان براساس مكان تأثيرگذار است، زيرا آزمودني‌هاي نابينا، برخلاف بينايان، كه اغلب زمان حال را با اشاره به جهت پايين نشان مي‌دادند، الگوي جهتي متغيري را براي اشاره به زمان حال به‌كار مي‌بردند. علاوه‌بر آن، بينايان براي نمايشِ زمانِ آينده به جهت جلو اشاره مي‌كردند، درحالي‌كه نابينايان از هر دو جهتِ جلو و راست براي نمايشِ اين زمان استفاده مي‌كردند. همچنين، سرعت عملِ يكسانِ آزمودني‌هاي مذكر و مؤنث در خرده‌آزمون‌هاي عبارات اشاريِ مكاني و زماني نشان داد كه جنسيت تأثير معني‌داري بر سرعتِ عملكردِ آنان نداشته است (0/05

Based on the theory of Lakoff and Johnson's conceptual metaphors (1999), time is metaphorically conceptualized through moving in space. Because time is a mental ability which individuals perceive through tangible and understandable experiences, such as location and motion events. The objectives of the present study were to investigate and compare the role of visual status and the effect of gender in the metaphorical understanding of the time concept in the subjects. Using the deictic pointing test, 203 directional metaphorical gestures to refer to the three past, present, and future tenses of the pointing gestures of 29 subjects who were fluent in both Ilami Kurdish and Persian, in three groups of sighted, blindfolded, and congenital blind children, ages 6-9 years, were collected and analyzed. Of these, a total of 191 motions were considered correct. The findings showed that the state of vision affects the metaphorical understanding of time as space. the blind subjects, unlike the sighted ones who often depicted the present tense by pointing downwards, employed a varied directional pattern to refer to the present. In addition, the sighted pointed to the front to depict the future tense, while the blind used both the front and the right directions to depict this time. Also, the same speed of male and female subjects in doing spatial and temporal deictic pointing subtests demonstrated the insignificance of gender in the subject performance speed (p > 0.05)