سنجش پايداري محيطي شهر تبريز بر اساس شاخص هاي زيست محيطي رشد هوشمند شهري

Measuring the Environmental Sustainability of Tabriz City Based on Environmental Indicators of Smart Urban Growth

زمينه و هدف: با توجه به پراكندگي شهري در دنيا كه در اثر توسعه شهرنشيني ايجاد شده است. تغييرات گسترده در شهرها و جمعيت آنها منجر به بحران­هاي جمعيتي و زيست ­محيطي شده است. استراتژي‌هاي جديدي از جمله رشد هوشمند براي غلبه بر اين چالش با رويكرد هدايت شهرها به سمت رويكرد زيست­محيطي پايدارتر ارائه شده است. هدف از اين تحقيق سنجش پايداري محيطي شهر تبريز براساس شاخص هاي زيست محيطي رشد هوشمند شهري مي باشد. روش بررسي: تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش شناسي بصورت توصيفي- تحليلي بوده؛ و جمع آوري اطلاعات مبتني بر روش كتابخانه اي و پيمايشي بوده است. جامعه آماري تحقيق تحقيق شامل كل متخصصين و اساتيد محيط زيست و شهرسازي در شهر تبريز است. حجم نمونه 25 نفر از متخصصين مي باشد، براي تحليل دادها از روش معادلات ساختاري (SEM) با استفاده از نرم افزار Smart Pls استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه براي پايداري محيطي در شهر تبريز از بين شاخص هاي زيست محيطي رشد هوشمند شهري شاخص آلودگي هوا، فضاي سبز و فضاي باز به ترتيب با ضرايب استخراج شده بر اساس مدل ساختاري تحقيق 0/825، 0/799 و 0/781 داراي بيشترين و توليد زباله با ضريب 0/705 كمترين اثرگذاري مي باشد. بحث و نتيجه گيري: در نتيجه بايد براي رسيدن به پايداري محيطي در شهر تبريز بايد به شاخص هاي زيست محيطي رشد هوشمند توجه زياد شود.

Background and Aim: Due to the urban sprawl in the world that has been created as a result of urban development. Extensive changes in cities and their populations have led to demographic and environmental crises. New strategies, including smart growth, have been proposed to overcome this challenge with the approach of guiding cities towards a more sustainable environmental approach. The purpose of this study is to measure the environmental sustainability of Tabriz based on environmental indicators of urban smart growth. Methods: The present study was applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of methodology; an‎d data collection was based on library and survey methods. The statistical population of the study includes all specialists and professors of environment and urban planning in the city of Tabriz. The sample size is 25 experts. Structural equation method (SEM) was used to analyze the data using Smart Pls software. Results: The results showed that for environmental sustainability in the city of Tabriz, among the environmental indicators of urban smart growth, air pollution index, green space and outdoor space with coefficients extracted based on the research structural model of 0.825, 0.799 and 0.781 has the highest and waste production with a coefficient of 0.705 has the lowest impact. Discussion and Conclusion: As a result, in order to achieve environmental sustainability in the city of Tabriz, much attention should be paid to environmental indicators of smart growth.