مواد با دسترسي محدود (RAMs): نوع، سازوكار و كاربرد

با وجود پيشرفت در ساخت دستگاه هاي مشخصه يابي، اندازه‌گيري غلظت‌هاي كم مواد در محيط هاي پيچيده به خصوص سيالات زيستي مانند خون، پلاسما، بزاق ، شير و...، كاري سخت وچالش برانگيز ‌است. در حين آماده سازي اين نمونه ها، نه تنها لازم است تركيبات مزاحم از محيط حذف شوند، بلكه بايد مواد مورد نظر در حين اين فرايند از دست نرفته و حتي امكان تغليظ نيز وجود داشته باشد. از اين رو در تحليل مقادير بسيار كم مواد، مراحل آماده‌سازي نمونه بيش ازپيش، اهميت پيدا مي كند. يكي از پركاربردترين روش هاي آماده سازي نمونه، استخراج فاز جامد (SPE) با جاذب هاي پليمري است كه در صورت ادغام با مرحله ي حذف پروتئين، كه به طور معمول براي نمونه هاي زيستي بايد اجرا شود، منجر به كاهش خطا و افزايش سرعت روش پيشنهادي مي شود. از جاذب هاي مناسب در روش SPE مي توان به پليمرهاي قالب مولكولي و مواد با دسترسي محدود (RAM) اشاره كرد. تاكنون، انواع مختلفي از RAMهاي پليمري، سيليكايي يا RAMهاي اصلاح‌شده با نانولوله هاي كربني، توليد شده و به‌صورت تجاري درآمدند. استفاده از RAMها درعين سهولت در آماده‌سازي نمونه‌هاي پيچيده، بازده بالايي نيز دارد. حضور گروه‌هاي آبدوست و از طرفي منافذ كوچك سبب افزايش كارايي اين دسته از مواد مي‌شود.