تماميت گشوده دانش مطلق هگل

Open Totality of Hegel’s Absolute Knowing

شناخت يا دانش مطلق هگل سوبژكتيويته درون ماندگار است زيرا همه شناخت و تاريخ انسان را به مثابه مطلق سوبژكتيويته شامل است. برخي پژوهشگران هگل بر كفايت تماميت مطلق تاكيد كرده اند؛ برخي ديگر گشودگي درون ماندگار امر مطلق را بر پايه منفيت پيش رونده اي تفسير كرده اند كه تاريخ انسان را در حركتي همواره پيش رونده جاري و ساري كرده است. اين مقاله تلاشي است جهت ارائه مفهوم تازه اي از شناخت يا دانش مطلق آن چنان كه شناخت يا دانش مطلق همزمان تماميت مفهوم و نيز گشودگي به آينده است نه تنها به منزله منفيت بلكه به منزله تماميتي رو به آينده. از اين جهت اين مقاله <<تماميت گشوده شناخت يا دانش مطلق >> نام گرفته است كه بيانگر دو ويژگي نامبرده با تمركز بر كتاب <<پديدارشناسي روح>> و <<دانش منطق>> هگل افزون بر توجه به برخي تفاسير مهم و اثرگذار از متون اوست. مواجهه تفسيري اين مقاله از شناخت يا دانش مطلق هگل بر بن گشودگي فراشد شناخت تكوين يافته است و برگرفته از بخشي از رساله دكتري من است با نام << مطلق هگل: تعليق چشم اندازها>>

Hegel’s absolute knowing is an immanent subjectivity since all the knowledge and human history are included within it as the absolute subjectivity. Some Hegelians stressed the sufficiency of the absolute’s totality; contrariwise, others interpreted absolute’s immanent openness in terms of ongoing negativity, which renders human history an ongoing movement. The article attempts to propose a new conception of the absolute knowing in which there is a totality of conceptuality and openness to the future not only as negativity but also as a prospective totality. It would be entitled “open totality of the absolute knowing”, and the article explains the two characteristics focusing on Hegel’s Phenomenology of Spirit and Hegel’s Science of Logic in addition to some crucial and prominent commentaries. My interpretation of Hegel’s absolute knowing is based on the openness of the knowing process, which is a part of my PhD thesis entitled Hegel’s Absolute: Suspension of Perspectives.