مقايسه اثربخشي خانواده درماني بوئني و درمان مبتني بر تعهد و پذيرش(ACT )بر تمايزيافتگي مادران داراي تك فرزند

A Comparison of the effectiveness of Bowenian family therapy and acceptance and commitment-based therapy (ACT) on differentiation of mothers with one chil

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي خانواده درماني بوئني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تمايزيافتگي مادران داراي تك فرزند انجام گرفت. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمايش و يك گروه گواه است. جامعه آماري پژوهش شامل مادران تك فرزند پيش دبستاني مهدكودك هاي كرمانشاه در سال 9911 بودند. تعداد 54 نفر به روش تصادفي ساده انتخاب و به طور تصادفي با جايگزيني در دوگروه آزمايش و يك گروه گواه، به تعداد برابر 94 نفر گمارده شدند. داده ها در مراحل پيش آزمون-پس آزمون با مقياس تمايزيافتگي اسكورن(9111 )گردآوري شد. اعضاي گروه آزمايش پس از اجراي پيش آزمون بطور جداگانه در هشت جلسه هفتگي 4/9 ساعته خانواده درماني بوئني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد شركت كردند. براي تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد اثر خانواده درماني بوئني و اثر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تمايزيافتگي در افراد معنادار و با ثبات است(54/5> P) .نتايج آزمون بونفروني نشان داد با توجه به اندازه تفاضل ها، اثربخشي خانواده درماني بوئني در هم سنجي با مداخله ديگر بر افزايش تمايزيافتگي و مولفه هاي مربوط به آن بيشتر بود. نتيجه گيري: هر دو روش درماني مي توانند در افزايش تمايزيافتگي مادران موثر باشند، با اين وجود مي توان براي خانواده درماني بوئني نسبت به مداخله هاي ديگر اثربخشي بيشتري قائل شد.

The aim of this study was to compare the effectiveness of Bowenian family therapy and acceptance and commitmentbased therapy on differentiation of mothers with one child. This research is a quasi-experimental study with a pretestposttest design with two experimental groups and a control group. The statistical population of the study included mothers of preschool single children in Kermanshah kindergartens in 2020. A total of 45 people were selected by simple random sampling and randomly assigned to two experimental groups and one control group, equal to 15 people. Data were collected in pretest-posttest stages with Skowron (1998) differentiation scale. After performing the pre-test, the members of the experimental group participated separately in eight weekly 1.5-hour sessions of Bowenian family therapy and acceptance and commitment therapy. Covariance analysis and Bonferroni post hoc test were used to analyze the data. The results of analysis of covariance showed that the effect of Bowenian family therapy and the effect of acceptance and commitment therapy on differentiation in individuals is significant and stable (P<0.05). The results of Bonferroni test showed that due to the size of the differences, the effectiveness of Bowenian family therapy in comparison with other interventions on increasing differentiation and related components was higher. Both treatments can be effective in increasing maternal differentiation, however, Bowenian family therapy can be considered more effective than other interventions. Keywords: Bowenian Family Therapy, Differentiation, Acceptance and Commitment Therapy (ACT)