پديدارشناسي تجربه زيسته اساتيد از نسبت ديانت با رشد هوش هيجاني

Phenomenology of Professors' Experiences Regarding the Relationship between Religion and Development of Emotional Intelligence

يكي از پديده‌هايي كه در دهه اخير، مورد استقبال فراواني قرارگرفته، پديده‌ي هوش هيجاني است. دليل اين امر توانايي بالاي هوش هيجاني در حل بهتر مسائل و كاستن از ميزان تعارضات بين دريافت‌هاي فكري و احساسي است. هوش هيجاني، توانايي اداره مطلوب خلق‌وخوي، وضع رواني، كنترل تكانه‌ها و عاملي است كه هنگام شكست ناشي از دست نيافتن به هدف، در شخص انگيزه و اميد ايجاد مي‌كند. پژوهش حاضر به‌منظور تبيين پديده چگونگي رشد هوش هيجاني بر اساس تجربه زيسته ديني گروهي از اساتيد دانشگاه به‌منظور ايجاد يك چارچوب مفهومي از نسبت ديانت با رشد هوش هيجاني انجام شد كه با رويكرد كيفي و با استفاده از روش پديدارشناسي انجام گرفت. مشاركت­كننده­ها ده نفر از اعضاي هيئت‌علمي رشته­هاي معارف اسلامي، الهيات و فلسفه تعليم و تربيت دانشگاه شهيد باهنر شهر كرمان بودند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده­ ها، مصاحبه نيمه ساختاريافته بوده است. تحليل و بررسي داده­هاي حاصل از تجربه زيسته اساتيد از نسبت ديانت (تربيت ديني) با رشد هوش هيجاني نشان داد كه ديانت از سه طريق به اساتيد كمك كرده است كه مهارت‌هاي هوش هيجاني در آن‌ها ايجاد و پرورش يابد: 1. برخورداري از يك جهان‌بيني و ديدگاه فلسفي ويژه برگرفته از دين 2. عمل به آموزه‌ها و دستورالعمل‌هاي خاص دين 3. تجلي معنويت در شخصيت افراد (در متن مقاله، چگونگي نسبت اين سه مضمون اصلي با مؤلفه­هاي رشد هوش هيجاني، توصيف و تبيين شده ­اند).

One of the phenomena that has been widely welcomed in the last decade is the phenomenon of emotional intelligence. This is due to the high ability of emotional intelligence to better solve problems and reduce the amount of conflict between intellectual and emotional perceptions. Emotional intelligence is the ability to properly manage mood, mental state, control impulses, and the factor that motivates and gives hope when a person fails to achieve a goal. .The present study was conducted to explain the phenomenon of how emotional intelligence develops based on the lived religious experience of a group of university professors in order to create a conceptual framework of the relationship between religion and emotional intelligence development which was done with a qualitative approach using phenomenological method. Participants were ten members of the faculty of Islamic studies, theology and philosophy of education of Shahid Bahonar University of Kerman who were selected by purposive sampling. The data collection tool was a semi-structured interview. Analyzing data from the experience of professors' experience of the role of religious education on the development of emotional intelligence showed that religion has helped them to develop emotional-social learning in three ways:1. worldview and philosophical view of religion 2. Acting on specific religious teachings and guidelines 3. Manifesting the spirituality of individuals. In the text, these three main themes are described and explained with the components of the development of emotional intelligence.