عنوان مقاله :
فهم تجربه زيسته دوچرخه سواري در شهر تهران (يك مطالعه خود مردم نگارانه)
عنوان به زبان ديگر :
Understanding Lived Experience of Urban Cycling in Tehran (A Collaborative Auto-Ethnography)
پديد آورندگان :
نظرپور، محمد دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده هنر - گروه شهرسازي، تهران، ايران , ساعدي، مريم دانشگاه تهران - پرديس هنرهاي زيبا - گروه شهرسازي، تهران، ايران
كليدواژه :
دوچرخه سواري شهري , تجربه زيسته , فرهنگ شهري , خود مردم نگاري , تهران
چكيده فارسي :
در پژوهش‌هاي حوزه شهر انسان‌مدار، دوچرخه‌سواري شهري عمدتاً در سايه مطالعات مربوط به پياده‌ها قرار گرفته است. عمده مطالعات مربوط به دوچرخه‌سواري اين پديده را ذيل رشته‌هايي چون مهندسي ترافيك، مديريت شهري و حوزه سلامت قرار داده است و در اين ميان معدود مطالعاتي وجود دارد كه نگاهي جامعه‌شناسانه و انسان شناسانه به اين زيست متفاوت شهري داشته‌اند. از طرفي با وجود مطالعات متعددي كه به تجربه زيسته پياده‌ها در شهر پرداخته‌اند، مطالعات بسيار محدودي در راستاي فهم بخشي از تجربه دوچرخه‌ها در شهر انجام شده است. علاوه بر اين مطالعات صورت گرفته در اين حوزه غالباً از روش‌هاي كمي براي رفع نيازهاي زيرساختي و افزايش قابليت دوچرخه‌سواري استفاده كرده‌اند، پژوهش‌هايي كه مبتني بر روش‌هاي كمي و پوزيتيويستي صرفاً به پاسخ‌هاي كالبدي-فضايي دوچرخه‌سواران از جمله طراحي مسيرها،ايستگاه‌ها و... پرداخته‌اند. پژوهش حاضر با هدف فهم تجربه زيسته دوچرخه‌سواري در شهر خودرو محوري چون تهران با نگاهي جامعه‌شناسانه و انسان شناسانه به آن با كاربست روش نوظهور خود مردم نگاري (همكارانه) انجام شده است. نتايج حاصل در قالب ابعاد چهارگانه تجربه زيسته (فضا، بدن، روابط اجتماعي و زمان) ارائه شده است كه نشان مي‌دهد دوچرخه‌سواران در شهر تجربه كاملاً متفاوت از پياده و ساير افراد در ارتباط با شهر و ديگران مي‌سازند كه پژوهش‌هاي كاربردي در حوزه‌هايي چون طراحي‌شهري نيازمند فهمي بنيادين از اين تجربه‌هاي زيسته‌اند تا بتوانند فضاي شهري را به شكل مطلوبي به نفع دوچرخه‌سواران تغيير دهند.
چكيده لاتين :
In the studies on people-oriented city, cycling has oftentimes been overshadowed by studies
focusing on pedestrians. The majority of the existing literature on cycling has categorized it
under disciplines such as traffic engineering, urban management, or health studies, with
only few observing this distinct urban lifestyle through a sociological or anthropological
perspective. Meanwhile, in spite of the many studies carried out to examine the lived experience
of pedestrians’ in the city, very limited studies have been dedicated to partial understanding of
the experience of bicycles. Also, the studies conducted so far have mainly used quantitative
methods to deal with the infrastructure requirements and to increase the possibility of bike
riding. Such studies draw upon positivist quantitative methods merely to provide physicalspatial
solutions such as designing dedicated lanes, stops, etc. for bikers. What has been
neglected is the perception of researches based on the understanding of the lived experience of
bike riders. The present study attempts to understand the lived experience of bikers’ in such a
car-oriented city as Tehran. It takes up a sociological and anthropological perspective, applying
a novel method known as autoethnography. The results are presented within the framework of
the four aspects of lived experience, i.e. lived body (corporeality), lived time (temporality), lived
space (spatiality), and lived human relations (relationally). They indicate that bikers create a
completely different experience in the city than that of pedestrians and others in connection
with the city and other people. Applied studies in areas such as urban design require a
fundamental understanding of such lived experiences so that they can alter the urban space to
the benefit of bikers.
عنوان نشريه :
گفتمان طراحي شهري
